Σε δύο «όχι» και ένα «ναι» συμπύκνωσε προχτές ο Ν. Μπίστης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, τη θέση του κόμματός του σε σχέση με τους μεγαλειώδεις αγώνες των μαθητών και της εκπαιδευτικής κοινότητας, διευκρινίζοντας το «όχι» στις «ακραίες» εκδηλώσεις που συνιστά η ηγεσία του κόμματος αυτού στους μαθητές, συστήνοντάς τους την υποταγή στη «νομιμότητα» του κυβερνητικού ιδιώνυμου. Λέει, λοιπόν, «όχι» στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και... «όχι στην πολιτική τυφλής σύγκρουσης που προωθεί το ΚΚΕ» - έτσι όπως βαφτίζει και η κυβέρνηση Σημίτη τον αγώνα των μαθητών, προβάλλοντας ότι υποκινείται από το ΚΚΕ. Κατά τα άλλα, το ηγετικό -«εκσυγχρονιστικό» στέλεχος του ΣΥΝ λέει «ναι» στον αγώνα για την αναβάθμιση της παιδείας με... «ανοιχτό σχολείο» και «διάλογο». Παλιά τους τέχνη κόσκινο... εκεί στο ΣΥΝ. Οταν οι λαϊκοί αγώνες φουντώνουν, σπεύδουν να δηλώσουν τη διαφοροποίησή τους απορρίπτοντας τις μορφές αγώνα που επιλέγουν οι αγωνιζόμενοι - και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι μαθητές - βάζοντας πλάτη ουσιαστικά στην κυβερνητική πολιτική που ακριβώς το ίδιο υποκρίνεται ότι θέλει: «Ανοιχτό σχολείο και διάλογο»! Λες και δεν μπορούσε να το κάνει αυτό η κυβέρνηση πριν, όσο τα σχολεία ήταν ανοιχτά. Ο αποπροσανατολισμός, η κατασυκοφάντηση των λαϊκών αγώνων και η υποταγή, διά της «κεντροαριστερής συναίνεσης της υποταγής» έχει γίνει «έξις δευτέρα φύσις» για το ΣΥΝ.