Λένε πως από τότε που εφευρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο. Κάπως έτσι, μάλλον, πρέπει να διαβάζονται τα «συγνώμη» των διαφόρων αλλά και η αγαλλίαση αυτών που χειροκροτούν μια τέτοια «συγνώμη». Αμφότερα απέχουν πολύ από την έννοια του φιλότιμου.

Υπάρχει, επίσης, και το «να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι». Για τι πράγμα ζητάνε συγνώμη; Επειδή αυξήθηκαν επισήμως οι πράκτορές τους στη χώρα και συνεχίζουν να αλωνίζουν; Επειδή κάψανε τα Βαλκάνια ξανά και ξανά; Επειδή συνεχίζουν να σπέρνουν τον τρόμο και το θάνατο στην ευρύτερη γειτονιά μας;

Και πρέπει να διδαχθούμε, λένε οι ντόπιοι, από τη συγνώμη των ξένων.... Α, να χαθείτε, σκυφτούληδες του κερατά, που νιώθετε και περήφανοι, γιατί το αφεντικό σας ζήτησε συγνώμη, επειδή, λέει, κατάλαβε ότι δεν έπρεπε να κάνει στη μάνα σας, ό,τι έχει ήδη κάνει στην κόρη σας κι ετοιμάζεται να κάνει στο γιο σας...

Αμ, η ζημιά που πάθανε μ' αυτό το πανό στην Ακρόπολη. Κύριοι, αν είναι να παθαίνετε τέτοια ταραχή να το κάνουμε πιο συχνά.

Οσο για την Ελλάδα που συντηρεί ένα κόμμα ονόματι ΚΚΕ, έχει κάνει και ...χειρότερα. Να φανταστείς, Πρετεντέρη, τον καιρό που οι όμοιοί σου χειροκροτούσαν για τις εκτελέσεις κομμουνιστών, στις γειτονιές γινόταν έρανος για τις οικογένειες των εκτελεσμένων. Κι ενώ κρατάγατε στην παρανομία 27 χρόνια το ΚΚΕ, υπήρχαν ...εθνοπροδότες που έκρυβαν κομμουνιστές στις καταπακτές. Μέχρι και παράνομα τυπογραφεία συντηρούσαν.

Τέτοια φοβερά πράγματα γίνονταν και στην 7ετία που κακώς - θα συμφωνείς, ε, Πρετεντέρη; - ονομάστηκε δικτατορία. Και τότε, θυμάσαι, η χώρα άλλαξε πρόσωπο. Χωμένη ως το λαιμό στο γύψο. Και τότε αυτή η ίδια χώρα συντηρούσε στην παρανομία ένα κόμμα ονόματι ΚΚΕ...