Δεν έχουμε την παραμικρή πρόθεση να κακοκαρδίσουμε όσους τυχόν εργαζόμενους πλέουν ακόμη σε πελάγη «εθνικής περηφάνιας», καθώς πάνε κι έρχονται, από κάθε κατεύθυνση, τα συγχαρητήρια και τα μπράβο, για το «θαύμα» των ολυμπιακών κατασκευών, τα «μικρά» και τα «μεγάλα έργα», τους αντίστοιχους κόπους και θυσίες, την πετυχημένη οργάνωση των Αγώνων, την ανιδιοτελή προσφορά των εθελοντών κλπ., κλπ. Ας έχουν, όμως, όλοι καθαρό στο μυαλό τους ότι σ' αυτή, την άκρως υποκριτική και μόνο στα λόγια αναγνώριση του λαϊκού μόχθου, αρχίζει και τελειώνει το όποιο... όφελος του λαού και της νεολαίας μας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μέχρι σήμερα, η «εθνική υπόθεση της επιστροφής των Αγώνων στη γη που τους γέννησε» αποδείχτηκε άκρως και πολύμορφα κερδοφόρα, για τα εγχώρια και ξένα μεγάλα συμφέροντα, όπως και για το πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Τώρα, θέλουν και τα ρέστα. Κι όταν μιλάνε, για «αφετηρία», «νέο ξεκίνημα» και «συλλογική αυτοπειθαρχία στους εθνικούς στόχους», μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι ένα και μόνο πράγμα έχουν στο μυαλό τους: Νέες, ακόμη μεγαλύτερες θυσίες για τους εργαζόμενους και το λαό. Ακόμη μεγαλύτερα κέρδη για την πλουτοκρατία.