Είναι γνωστό ότι δε χάνουν ευκαιρία ορισμένοι δημοσιογράφοι, και συγκεκριμένα δημοσιογραφικά συγκροτήματα, να χύνουν την αντιΚΚΕ χολή τους με κάθε αφορμή, έστω κι αν το θέμα τους αγγίζει τα όρια του γελοίου.

Βάλθηκαν στα πλαίσια αυτά τελευταία και κυρίως μετεκλογικά να μας πείσουν ορισμένοι, ιδιαίτερα το συγκρότημα Λαμπράκη μέσω του «Βήματος» και το συγκρότημα Κακαουνάκη μέσω του «Καρφιού», ότι το ΚΚΕ δεν πρέπει να κάνει συνεργασίες με θρησκευόμενους, δεν πρέπει να συνεργάζεται με ανθρώπους που κάνουν το σταυρό τους, δεν πρέπει να δέχεται ως ψηφοφόρους τους ανθρώπους που πάνε στην εκκλησία κ.ο.κ. Αμα, δε, τυχαίνει αυτοί να είναι και επώνυμοι κι όχι ανώνυμοι, τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο τους και στον κόρφο του ΚΚΕ!!! Δικαιολογημένα προκύπτει το ερώτημα τι τους ενοχλεί στην όλη ιστορία για να επιμένουν τόσο πολύ να μας... προστατεύσουν από «θρησκόληπτους» και άλλους; Τους έχει πάρει μήπως ο πόνος μπας και βάλουμε νερό στο κρασί μας και αλλοιώσουμε την ιδεολογία μας; Μάλλον απίθανο να σκέφτονται έτσι οι εν λόγω κύριοι, όπως κι αν ονομάζονται.

Αλλο τους κόφτει και για άλλο πονάνε. Θέλουν πάση θυσία να υψώσουν πλαστές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους κομμουνιστές και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Γιατί ξέρουν ότι το λαό δεν τον χωρίζει το θρησκευτικό πιστεύω του. Το λαό τον ενώνουν κοινά συμφέροντα. Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές βρίσκονται ανάμεσα στο λαό από τη μια μεριά και στα συμφέροντα που οι κύριοι της ολιγαρχίας και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι υπηρετούν. Κι αυτό ακριβώς είναι που πάση θυσία θέλουν να συσκοτίσουν. Γι' αυτό και ρίχνουν τη μελάνη τους καθημερινά...