Δημοσιογράφοι που σιτίζονται από το δημόσιο χρήμα και, ταυτόχρονα, ασκούν υποτίθεται το λειτούργημά τους, παρουσιαζόμενοι ως ελεγκτές της πολιτικής εξουσίας. Δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι καταγεγραμμένοι σε pay roll μεγαλοβιομηχάνων, τραπεζιτών και λοιπών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας και, ταυτόχρονα, παρουσιάζονται ως «προστάτες» του λαϊκού συμφέροντος και των καταπιεσμένων. Δημοσιογράφοι, οι οποίοι «συνεργάζονται» ή και έχουν συστήσει εταιρίες «συμβουλών επικοινωνίας και προβολής» προς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες της δημόσιας ζωής. Τηλεοπτικοί και άλλοι «αστέρες», οι οποίοι παρουσιάζονται ως προστάτες της ενημέρωσης και της αλήθειας, ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούν ως φερέφωνα των ιδιοκτητών, της μιας ή της άλλης εξουσίας και γι' αυτό αμείβονται με υπέρογκα ποσά.

Είναι η μια πλευρά της σύγχρονης πραγματικότητας της δημοσιογραφίας. Γιατί υπάρχει και η άλλη. Αυτή της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσιογράφων, που ζουν και δουλεύουν σε καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης, καθημερινής αβεβαιότητας και ανασφάλειας, εξευτελιστικών αμοιβών και «ελαστικών» εργασιακών σχέσεων. Αυτών, που έχουν όνειρα κι ελπίδες και δίνουν καθημερινές μάχες, σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι το σήμερα και ακόμη περισσότερο το αύριο της ενημέρωσης και, μαζί της, το σήμερα και το αύριο της δημοσιογραφίας, μέχρι και το αντιπάλεμα της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης αμοιβών και εργασιακών σχέσεων πρέπει να γίνει υπόθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσιογράφων, που δίνουν καθημερινά τη μάχη της ενημέρωσης και της αλήθειας; Στο βαθμό που θα καταφέρει να συσπειρωθεί, να διαμορφώσει κοινή γλώσσα και κοινά αιτήματα;