Πέρα απ' όσα αναφέραμε, όμως, στα προηγούμενα σχόλια, χρωστάμε δυο εξηγήσεις ακόμη στους κάθε λογής οπαδούς της... θεωρίας του δημογραφικού προβλήματος.

Εξήγηση πρώτη: Το λεγόμενο δημογραφικό πρόβλημα έχει την ίδια ακριβώς ρίζα, με αυτή του ασφαλιστικού, της ανεργίας, των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, της ακρίβειας, της φτώχειας, της ανασφάλειας και αβεβαιότητας, κλπ., κλπ. Δηλαδή, την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνώντων, την κυριαρχία της πλουτοκρατίας και την εκ μέρους τους καταλήστευση του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου. Ιδού, επομένως και ο τρόπος αντιμετώπισης του δημογραφικού. Η ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Εξήγηση δεύτερη: Πάντοτε το ΚΚΕ είχε την άποψη ότι οι αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής των απομάχων της δουλιάς είναι θεμελιακό δικαίωμά τους και στοιχειώδης υποχρέωση της οργανωμένης κοινωνίας να το εξασφαλίσει. Σήμερα το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά υπέρ μιας καθολικής, ενιαίας και αποκλειστικά δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Εκτιμά, επίσης, και μάλιστα στη βάση συγκεκριμένων δεδομένων και στοιχείων, ότι οι σημερινές συνθήκες (συνολικά παραγόμενος πλούτος κλπ.) παρέχουν όλες τις αντικειμενικές δυνατότητες - εκτός των άλλων - για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των απόμαχων της δουλιάς (ικανοποιητικές συντάξεις, δωρεάν περίθαλψη, φάρμακα κλπ.). Αρκεί, όμως, να κάνουν κουμάντο στον παραγόμενο πλούτο αυτοί που τον παράγουν, δηλαδή οι εργαζόμενοι και ο λαός και όχι οι κεφαλαιοκράτες. Γιατί, μόνον εάν κάνουν κουμάντο στον πλούτο οι εργαζόμενοι, θα μπορούν και να τον μοιράζουν σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες. Με άλλα λόγια, αρκεί να υπάρξει λαϊκή εξουσία.