Την ανάγκη, με αφορμή και την αξιολόγηση της εκπαίδευσης που προωθείται στο πλαίσιο των επιλογών της ΕΕ, να ορθωθεί ένα κίνημα αντίστασης της νεολαίας, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων, το οποίο θα πει καθαρά ότι η Παιδεία δεν μπορεί να υποταχθεί στους νόμους της αγοράς της ΕΕ, ότι οι στρατηγικές επιλογές της Μπολόνια δεν μπορούν να γίνουν δεκτές, σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας χθες βράδυ στην εκδήλωση της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, που είχε θέμα τη νέα επίθεση της ΕΕ στην εκπαίδευση και την εργασία.

«Εμείς πρέπει να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Εχουμε εμπειρίες, μπορούμε. Ο χώρος των πανεπιστημίων να γίνει κάστρο που να βοηθήσει και να αφυπνίσει ευρύτερα το λαό και το εργατικό κίνημα να πει το δικό του "όχι" σ' αυτά τα μέτρα στην εκπαίδευση», είπε χαρακτηριστικά η Αλ. Παπαρήγα. Και ξεκαθάρισε ότι το ΚΚΕ είναι αποφασισμένο να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για μιαν ουσιαστική αντίσταση και αντεπίθεση. Και η νεολαία δήλωσε «παρούσα» σ' αυτό το προσκλητήριο δίπλα στο ΚΚΕ, διαδηλώνοντας: «Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη».

Η αίθουσα τελετών του ΑΠΘ γέμισε ασφυκτικά από φοιτητές, πανεπιστημιακούς δασκάλους και εργαζόμενους, που αγωνιούν για τις εξελίξεις που προωθούνται στην εκπαίδευση. Που βλέπουν τις αντιδραστικές αλλαγές να έρχονται οδοστρωτήρας πάνω στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, με στόχο την πλήρη υποταγή - εμπλοκή της εκπαίδευσης στην αναγκαιότητα του κεφαλαίου της ΕΕ να γίνει ικανό και αποτελεσματικό να ανταγωνιστεί το αμερικανικό κεφάλαιο.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης, η Αλέκα Παπαρήγα, τόσο μέσα από την εισηγητική της ομιλία, όσο και απαντώντας στις ερωτήσεις που έγιναν κυρίως από τους φοιτητές και τους εκπαιδευτικούς, παρουσίασε τους στόχους που έθεσε η απόφαση της Λισαβόνας και αναφέρθηκε αναλυτικά στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που, όπως είπε, αποτέλεσε «σταθμό ελέγχου», αυτής της απόφασης.

«Η Λισαβόνα βάζει πιο απροκάλυπτα, πιο ωμά και καθαρά την Παιδεία στον πόλεμο αρπαγής και ελέγχου των αγορών. Θέλουν να διαμορφώσουν στην Παιδεία μια διάρθρωση ολοκληρωμένη, όπου από πάνω είναι η αστική τάξη, το κράτος, τα διακρατικά όργανα. Σ' αυτήν, όμως, τη διάρθρωση μετέχει και ο στρατηγός - δηλαδή ο στρατός - και ο επιχειρηματίας και ο εκπαιδευτικός, η πανεπιστημιακή κοινότητα. Δηλαδή, η Παιδεία διαπλέκεται ακόμη πιο πολύ με εκείνη την πολιτική που προκαλεί και τον ανοιχτό και επίσημο πόλεμο», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενη στις επιπτώσεις που συνεπάγονται στην Παιδεία από τις προωθούμενες αλλαγές, σημείωσε πως αυτές θα εκφραστούν κατ' αρχήν με την ιδιωτικοποίηση - δηλαδή την υπαγωγή της Παιδείας στους στόχους των επιχειρηματιών. «Αυτό σημαίνει άνοδο του κόστους, ό,τι δωρεάν υπήρχε να χαθεί, κακές εργασιακές σχέσεις σίγουρα, αλλά και κάτι που δεν έχει προβληθεί πολύ: Υποβάθμιση της γνώσης, αποδέσμευση της επιστήμης και της γνώσης και του επιστήμονα από τον κοινωνικό του ρόλο». Και πρόσθεσε πως στον καπιταλισμό για να παίξει ο επιστήμονας κοινωνικό ρόλο υπέρ του λαού πρέπει να αντισταθεί.

Εξάλλου, προειδοποίησε πως μέσω της αξιολόγησης θα έχουμε κατηγοριοποίηση πανεπιστημίων, ανταγωνισμό ανάμεσα στα πανεπιστήμια και τους φοιτητές. Και σημείωσε πως θα φτάσουμε, από τα πανεπιστήμια να βγαίνει μια ελίτ, η οποία θα είναι μέρος της διεύθυνσης των επιχειρήσεων και της εξουσίας, και επιστήμονες, που θα είναι τα εκτελεστικά όργανα και τα πειθαρχικά μέσα στην παραγωγική διαδικασία ή σε άλλους τομείς.

Αναφέρθηκε, επίσης, στη διαπίστωση που έγινε στην Εαρινή Σύνοδο, σχετικά με την καθυστέρηση των στόχων της Λισαβόνας στην Παιδεία και σε όλους τους τομείς (Κοινωνική Ασφάλιση, Συνταξιοδοτικό), σημειώνοντας πως δεν «περπάτησαν», γιατί υπήρχαν και αντιστάσεις σε όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως γιατί υπάρχουν οι διαφορές ανάμεσα στα κράτη, οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί. «Εδώ αποδεικνύεται πως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να τα προγραμματίσει όλα. Εχει πολλές αντιφάσεις και το κίνημα αυτά πρέπει να τα αξιοποιήσει», είπε η Αλέκα Παπαρήγα.

Ολοκληρώνοντας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε πως είναι θετικό ότι μεγάλο μέρος των πανεπιστημιακών αντιδρούν. Ξεκαθάρισε, όμως, πως για να έρθουν αποτελέσματα πρέπει να υπάρξει ουσιαστική πολιτικοποίηση του κινήματος στο χώρο της Παιδείας, και να διαμορφωθεί κίνημα, το οποίο θα στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση και όποιον υποστηρίζει αυτήν την πολιτική. «Μπροστά στο φόβο ενός ανερχόμενου κινήματος μπορούν να κάνουν πίσω. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική του μικρότερου κακού, γιατί θα ενσωματώσουν τις αντιδράσεις στα σχέδιά τους».