«Η συμμετοχή στη ζώνη του ΕΥΡΩ δεν είναι η άφιξη στην Ιθάκη...», διαπίστωσε ο πρωθυπουργός στο χτεσινό του άρθρο στα «ΝΕΑ». Και πολύ σωστά. Η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ μοιάζει περισσότερο με την αρχή - και καθόλου με το τέλος - μιας νέας «Οδύσσειας» για τον ελληνικό λαό. Βέβαια, ο Κ. Σημίτης δεν ομιλεί από τη σκοπιά εκείνου, που συμπονά τον Οδυσσέα για τις ταλαιπωρίες του. Ο κ. πρωθυπουργός είναι δεδηλωμένα αλληλέγγυος με τους «Κύκλωπες» και τους «Λαιστρυγόνες»...

***

1. «Η υιοθέτηση του ΕΥΡΩ έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία».

Η τοποθέτηση αυτή είναι αντίστοιχη εκείνης του Κ. Καραμανλή, ο οποίος δεν έκρυβε πως η είσοδος της Ελλάδας στην - τότε -ΕΟΚ έγινε πρωταρχικά για «πολιτικούς λόγους». Που σημαίνει ότι η ένταξη στην ΟΝΕ θέτει νέα δεσμά εξάρτησης της χώρας και του λαού από την εγχώρια ολιγαρχία και τους ιμπεριαλιστές εταίρους της.

2. «Η μακροοικονομική πολιτική θα παραμείνει προσηλωμένη στη διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας».

Μάλλον δε χρειάζεται να προσθέσει τίποτα άλλο ο κ. Σημίτης γύρω από την «προσήλωσή του» στην πολιτικής της «λιτότητας διαρκείας». Λιτότητα διαρκείας με τις «εντός ΟΝΕ» προδιαγραφές, πλέον.

3. «Στόχος μας είναι η εξάλειψη των γραφειοκρατικών διαδικασιών και αγκυλώσεων... Απελευθερώνουμε τις αγορές τηλεπικοινωνιών, ενέργειας και μεταφορών... Η παγκοσμιοποίηση μας καλεί να απλουστεύσουμε τις ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας...».

Σε ...«μετάφραση» από τη διάλεκτο της ΟΝΕ, τα παραπάνω σημαίνουν: Στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης», η ΟΝΕ θα συμβάλει να ξεπεραστούν και οι τελευταίες ...«αγκυλώσεις» σε ό,τι αφορά πρακτικές, όπως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η ακόμα πιο κατοχυρωμένη νομοθετικά δυνατότητα του μεγάλου κεφαλαίου να ασυδοτεί ασύστολα.

4.«Μπροστά στο ΕΥΡΩ, οι προοδευτικές δυνάμεις δεν αναδιπλώνονται παθητικά, ούτε υποτροπιάζουν σε δογματικές αγοραφοβικές προσεγγίσεις».

Εδώ ο πρωθυπουργός δηλώνει μια ακόμα πρόθεση των θιασωτών της ΟΝΕ: Συνεχίζοντας την καπηλεία και την αυτοαναγόρευσή τους σε «προοδευτικούς» και «αριστερούς» (!), θα εντείνουν την προπαγάνδα συκοφάντησης όλων εκείνων, με πρώτους τους κομμουνιστές, που δε συναινούν στο «παγκοσμιοποιημένο» όργιο της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας.

***