Το είπε και αυτό ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλος, στη διάρκεια της ομιλίας του το Σάββατο στη Γ΄ Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για την Ειρήνη, τη Δημοκρατία και τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, που διοργάνωσε στην Αθήνα η Ομοσπονδία Βαλκανικών Μη Κυβερνητικών (όπως αυτοαποκαλούνται) Οργανώσεων. Ανακάλυψε τον όρο «προοδευτικός παρεμβατισμός» για να περιγράψει τη ΝΑΤΟική βαρβαρότητα. Προφανώς το «προοδευτικός» οφείλεται στη συνεισφορά που είχε η «κεντροαριστερά» των Κλίντον, Μπλερ, Ντ' Αλέμα, Σημίτη κλπ. στο «ανθρωπιστικό» άλλοθι των ιμπεριαλιστικών βομβαρδισμών. Οσο για τις «παρεμβάσεις», είναι γνωστό τι εννοεί ο Α. Τσοχατζόπουλος, αφού με τον όρο αυτό χαρακτήριζε πέρσι τους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Συγκεκριμένα είπε: «Πολεμικές συγκρούσεις, που οδήγησαν τελικά στην εφαρμογή μιας νέας μορφής προοδευτικού παρεμβατισμού, όπως συνηθίστηκε τον τελευταίο καιρό να ονομάζεται η βίαιη μορφή παρέμβασης με σκοπό τη σταθεροποίηση για την ειρήνη σε διάφορες περιοχές. Και έτσι είχαμε και την πολεμική σύγκρουση του ΝΑΤΟ και της Γιουγκοσλαβίας, αποτέλεσμα της οποίας υπήρξε τελικά, στη βάση του ειρηνευτικού σχεδίου Αχτισαάρι, η ειρήνευση».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του επισήμανε το γεγονός ότι, «σήμερα στα Βαλκάνια, έχουμε παρέμβαση όλων των διεθνών Οργανισμών, του ΟΑΣΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, της ΔΕΕ». Και συνέχισε θέτοντας το ζήτημα της οικονομικής διείσδυσης: «Η διεθνής παρέμβαση, που πρακτικά συμβάλλει σήμερα στη διατήρηση της ειρήνης στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο, ζητούμε να εντείνει τη συνεισφορά της, πέραν του επιπέδου της ασφάλειας, όσο οδυνηρή και αν είναι αυτή, διότι ουσιαστικά η μακροχρόνια παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων μετατρέπει τα κράτη σε "στρατιωτικά προτεκτοράτα" και αυτό νομίζω δεν το θέλει κανένας. Γι' αυτό πρέπει να ενταθεί η συνεισφορά της διεθνούς κοινότητας στα πεδία της οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης». Εδώ βέβαια επισήμανε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική ανθρωπιστική παρέμβαση με εξαίρεση της Γιουγκοσλαβίας. Το πολιτικό σύστημα και η πολιτική εξέλιξη αυτής της χώρας είναι υπόθεση εσωτερική του λαού της Γιουγκοσλαβίας».

Αναφερόμενος στο «Σύμφωνο Σταθερότητας», ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι αποτελεί τη βάση κατάργησης του ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου και επιβολής του «δικαίου» της «νέας τάξης». «Η ασφάλεια, υποστήριξε, είναι αδιαίρετη για την Ευρώπη και να γιατί η ασφάλεια είναι προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη». Στο όνομα, λοιπόν, του «αδιαίρετου» της ασφάλειας θα νομιμοποιούνται οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να «παρεμβαίνουν» για να ανοίγουν το δρόμο για την «οικονομική ανάπτυξη».