Πλην όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι παρατηρούμε μια περίεργη ...ερμηνεία του όρου «σύνθεση», η οποία δόθηκε μετά τις συνεδριακές διαδικασίες. Εκτος πια, αν εννοούσαν ότι σύνθεση είναι το να αποσπάσουν μια ομιλία στήριξης από τον Εβερτ.
Γιατί, πώς να το κάνουμε, την ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη και των προσκείμενων στις απόψεις της βουλευτών δεν μπορούμε να τις εκτιμήσουμε ως «χείρα φιλίας». Δεν προκύπτει από το κείμενο, βρε παιδί μου!
Επίσης οι αντικρουόμενες απόψεις για το αν καλά βρίσκεται ο Σπηλιωτόπουλος στη θέση που βρίσκεται επίσης δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι συνέβαλαν στο ...κλίμα συνεργασίας για το οποίο μας μιλάνε.
Τελικά, μάλλον αποδείχτηκε ότι (και) στη συγκεκριμένη περίπτωση του έκτακτου συνεδρίου ο Μητσοτάκης ήταν αρκετά διορατικός. Δεν έμπλεξε σε ένα ...φασαριόζικο Σαββατοκύριακο, το οποίο πέρασε αφήνοντας τα πράγματα ακριβώς όπως ήταν. Σπατάλη δυνάμεων να έκανε;
ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ μια άνεση και μια αισιοδοξία για το θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων ο Πάγκαλος... Φανταστική, στην κυριολεξία. Πρέπει να το παραδεχτούμε!
Χτες στη Βουλή - όπου συζητούνταν το σχετικό νομοσχέδιο - παρουσιάστηκε με τέτοια αυτοπεποίθηση, σαν να έλεγε ότι είναι από τώρα, όλα τέλεια οργανωμένα!
Φυσικά, εμείς είμαστε σαφώς πιο επιφυλακτικοί. Ισως γιατί αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να είναι βολεμένοι οι χορηγοί και, γενικώς, οι οικονομικοί διεθνείς παράγοντες, κι εμάς η ουσία της διοργάνωσης και, κυρίως, οι επιπτώσεις της στη χώρα. Είναι θέμα προτεραιοτήτων.