Υπέρ της δημιουργίας ενός «κοινωνικού και μαζικού μετώπου» (!) κατά της «τρομοκρατίας» τάχθηκε χτες ο ΥΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό για την τελευταία τρομοκρατική ενέργεια. «Το τελευταίο χτύπημα, είναι πασιφανές, είπε, ότι δεν ωφελεί τη χώρα, τους Ελληνες. Αλλους μπορεί να τους ωφελεί. Πέρα από την αποφασιστικότητα που πρέπει και μπορεί να επιδείξει η πολιτεία, πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση και αφύπνιση των πολιτών. Να αναπτυχθεί ένα κοινωνικό και μαζικό μέτωπο κατά των εγκληματικών πράξεων με τρομοκρατική αναφορά».

Στο ίδιο μήκος κινήθηκε και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σκανδαλίδης, ο οποίος συμπλήρωσε ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται να κάνει. «Και να το κάνει με απόλυτη επίγνωση, προστατεύοντας βέβαια πάντα τα δικαιώματα των πολιτών, την ελευθερία τους και την αξιοπρέπειά τους. Πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια και αν αυτό απαιτεί ρυθμίσεις, να γίνουν ρυθμίσεις», είπε ο Κ. Σκανδαλίδης, στρώνοντας κι αυτός το έδαφος για ένα νέο «τρομονόμο», όταν συνάδελφοί του στο ΠΑΣΟΚ αμφισβητούν την επαναστατικότητα των τρομοκρατών και κάνουν λόγο για προβοκάτορες των μυστικών υπηρεσιών.

Ομως και οι αλλαγές που προωθούνται να γίνουν στο δικονομικό σύστημα, στο όνομα της πάταξης της «τρομοκρατίας», αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από γνωστές προσωπικότητες. Ο πρώην γενικός γραμματέας της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Χ. Αθανασίου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση για την κατάργηση των ενόρκων από τα Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια, είπε ότι δε νομίζει ότι το πρόβλημα είναι από ποια δικαστήρια θα εκδικαστούν οι υποθέσεις. «Υπάρχουν, σημείωσε ο ίδιος, προβλήματα διωκτικών αρχών, υπάρχουν προβλήματα μιας γενικότερης πολιτικής στην τρομοκρατία και εκεί πρέπει να εστιαστεί η προσοχή. Το ποιο δικαστήριο θα δικάσει νομίζω είναι δευτερεύον θέμα. Δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Είναι πολύπλοκο το πρόβλημα, είναι θέμα πολιτικής, προδικασίας, ανακρίσεων, είναι πολλά».

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, συνταγματολόγος Α. Λοβέρδος σημείωσε ότι «όποιος επιχειρεί διεξοδικά με μια νομοθεσία να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία σε όλα της τα στάδια, δηλαδή στην άσκηση της δίωξης, τις ανακρίσεις, και τελικά τη δίκη, πάντα ξέρει ότι ξεφεύγει από τα όρια της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Επειδή αυτό είναι έτσι, οι λιγότερο δημαγωγικές προσεγγίσεις λένε να πάμε σε αντιμετώπιση του προβλήματος διευκολύνοντας την προανακριτική ή την ανακριτική διαδικασία ή τους ελέγχους πριν από αυτή τη διαδικασία και ορίζοντας ειδική αρμοδιότητα και τέλος παίρνοντας μέτρα ευνοϊκά για τους καταδότες. Αυτά τα τρία είναι τα κομβικά σημεία. Τίποτε περισσότερο δεν είναι χρήσιμο. Για όλα αυτά, όμως, προηγείται η αξιολόγηση του τι είναι τρομοκρατικό και του τι δεν είναι. Μια αξιολόγηση η οποία είναι πραγματικά προβληματική και συνεπώς γι' αυτό και οι νομοθέτες σκέφτονται: Τι να κάνουμε; Να πάμε έτσι ή να το αφήσουμε κατά την κλασική μέθοδο;».