ΤΩΡΑ ΠΩΣ να τους πεις; Αστείους, τραγικούς, θρασείς... Δε λέμε, η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια, αλλά εμείς δυσκολευόμαστε να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις, ακούγοντας τέτοια πράγματα!

Μιλάμε για τη ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία αυξάνεται ελάχιστα το ποσοστό προκαταβολής φόρου (όχι βέβαια ο ίδιος ο φόρος) για ΑΕ και τραπεζικά ιδρύματα, που εισηγήθηκε ο Γ. Αλογοσκούφης και συνόδευσε, βέβαια, με δεκάδες συγνώμες και δικαιολογίες.

Ανάμεσα σε αυτά που επιστράτευσε (θέλοντας να μας πείσει ότι έχει και φιλολαϊκό προφίλ, τρομάρα του!) είναι και το γεγονός πως έτσι μικραίνουν οι διαφορές ανάμεσα σε εταιρίες, τράπεζες, κλπ., και μισθωτούς, για τους οποίους παραδέχτηκε ότι προκαταβάλλουν με τις κρατήσεις τους το σύνολο της φορολογίας!

Εν ολίγοις, οι κυβερνώντες έχουν το θράσος να μιλάνε γι' αυτή την υπόθεση του ...«μοιράσματος» των φορολογικών βαρών και να αναφέρονται μάλιστα και σε διαφορές φορολόγησης μισθωτών και κεφαλαίου. Τη «διαφορά» που λέει ότι ο κοσμάκης πληρώνει το 80% και πλέον του συνόλου των φόρων δεν τη βλέπουν;

Δε γνωρίζουν, άραγε, πως οτιδήποτε και να κάνει ένας μισθωτός (από μια απλή διοικητική πράξη μέχρι να ...αρρωστήσει) πληρώνει φόρο, την ίδια ώρα που κάθε πράξη των ΑΕ και των τραπεζών ...επιδοτείται με κρατικό χρήμα, δηλαδή, με τα λεφτά της καταλήστευσης του λαού;

Για να μην πούμε ότι είναι -επί της ουσίας - προσυμφωνημένη δουλιά μεταξύ κυβέρνησης και «φορολογούμενων» βιομηχάνων και τραπεζιτών η μετακύληση ακόμα και αυτής της μικρής επιβάρυνσης στους καταναλωτές. Αλλωστε, ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε τους λείπουν οι μέθοδοι και οι τρόποι...

Στο τέλος, ο Αλογοσκούφης θα γεμίσει νωρίτερα τα ταμεία του, οι μεγαλοσχήμονες θα διαμαρτύρονται για έλλειψη επενδυτικού περιβάλλοντος και τη ...νύφη θα την έχουν πληρώσει οι «συνήθεις ύποπτοι», δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.