«Οποιος άνθρωπος - όχι μόνο προοδευτικός, δημοκράτης ή με αριστερή ιδεολογία - αλλά γενικότερα άνθρωπος με στοιχειώδη ιστορική και κοινωνικοπολιτική γνώση και κρίση διαβάσει το κείμενο του μνημονίου με τον τίτλο "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων", που πρόσφατα ψηφίστηκε από την Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, θα αισθανθεί αρχικά ίσως απορία - τι είναι πάλι αυτό - και μετά απογοήτευση και αγανάκτηση.

Είναι δυνατόν σήμερα να απασχολεί το Συμβούλιο της Ευρώπης ένα τέτοιο κείμενο; Είναι δυνατόν να προσπαθούμε να ταυτίσουμε τον κομμουνισμό με το φασισμό; Είναι δυνατόν να θέλουμε να χαρακτηρίσουμε έγκλημα μια από τις σημαντικότερες κοινωνικές επαναστάσεις, που άλλαξαν τη ροή του κόσμου;

Ομως, φεύγοντας κανείς από την απορία και την αγανάκτηση, πρέπει ίσως να προσπαθήσει να εξηγήσει την ενέργεια αυτή. Να σκεφθεί δηλαδή πού στοχεύει.

Η γνώμη μου είναι ότι η ενέργεια αυτή δεν είναι αποτέλεσμα του παρελθόντος, δηλαδή μια εκδικητική πράξη των αντικομμουνιστών του παρελθόντος - που χάριν της ιδεολογίας τους διενήργησαν πραγματικά εγκλήματα - αλλά μια ενέργεια που στοχεύει στον αποπροσανατολισμό από το παρόν και στην καθοδήγηση του μέλλοντος. Εξάλλου, η έκθεση σε κάποιο σημείο της αναφέρει: "Το στοιχείο αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τις νέες γενιές που δεν έχουν προσωπικές εμπειρίες", και αλλού: "Φαίνεται πως σε ορισμένες χώρες είναι ζωντανό ακόμη ένα είδος νοσταλγίας για τον κομμουνισμό. Αυτό δημιουργεί τον κίνδυνο ο κομμουνισμός να κερδίσει την εξουσία στη μια ή την άλλη χώρα".

Επομένως, το κείμενο αυτό προσπαθεί να ξαναδημιουργήσει το αντικομμουνιστικό μένος, σε μια προσπάθεια να σταματήσει μια πιθανή στροφή της κοινωνίας προς οποιαδήποτε δημοκρατική και προοδευτική αλλαγή. Δηλαδή, προσπαθεί να ποδηγετήσει τις δυνάμεις που θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία, να της δώσουν ένα πιο ανθρώπινο περιεχόμενο και να βοηθήσουν γενικότερα να οδηγηθεί η κοινωνία σε ένα φωτεινότερο μέλλον.

Συμπερασματικά, λοιπόν, το Συμβούλιο της Ευρώπης θα πρέπει να καταψηφίσει το σχέδιο αυτό και να δηλώσει ότι δεν είναι διατεθειμένο ούτε να παραχαράξει την Ιστορία, ούτε να σταματήσει την πρόοδο».