Μετά από δυο χρόνια "χειμερίας νάρκης" ξανάκανε την εμφάνισή του το συνδικάτο εργαζομένων ΕΑΣ. "Φτάνει πια", σημειώνει ξανά και ξανά σε ανακοίνωσή του, ενόψει της στάσης εργασίας και της γενικής συνέλευσης που αποφάσισε για το Σάββατο, και αναφέρει: "Δυο ολόκληρα χρόνια δουλέψαμε 31 μέρες το μήνα, 9,5 ώρες καθημερινά, μέρα - νύχτα στο τιμόνι... Δουλέψαμε σε βάρος των κατακτήσεών μας, ακόμα και σ' αυτά που ανέφεραν οι Συλλογικές Συμβάσεις. Το ΔΣ του συνδικάτου πήρε συνειδητά θέσεις που δεν ήταν αρεστές ούτε στα ίδια τα μέλη του...". Και το αποτέλεσμα αυτής της κακώς νοούμενης "υπευθυνότητας" ποιο είναι; Το παραδέχεται η ίδια η πλειοψηφία του συνδικάτου, σημειώνοντας ότι έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση απερίγραπτης ταλαιπωρίας για τους επιβάτες και τους εργαζόμενους, που "δεν πάει άλλο".

Δυστυχώς, όμως, σε ό,τι αφορά τη στάση της πλειοψηφίας του σωματείου, που έγινε μέχρι τώρα συνυπεύθυνη σ' αυτή την κατάσταση, δεν ισχύει ούτε καν το "κάλιο αργά παρά ποτέ". Γιατί επιμένει, βασικά, στην ίδια αδιέξοδη ταχτική. Γιατί απέρριψε ακόμα και στην τελευταία συνεδρίαση τις προτάσεις των κομμουνιστών για ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης και στόχων για τις αστικές συγκοινωνίες. Γιατί αντιμετωπίζει την επικείμενη στάση εργασίας και τη συνέλευση μάλλον σαν μια εκτονωτική ντουφεκιά.

Αν κάνουμε λάθος, έχει την ευκαιρία η πλειοψηφία να το αποδείξει στη συνέλευση, αποδεχόμενη ένα ουσιαστικό πρόγραμμα δράσης.