Ανοίγουν οι πόρτες του ελληνικού δημοσίου για τους υπηκόους των άλλων κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά τη χτεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Είναι μια απόφαση, που έρχεται σε αντίθεση με την επιταγή του ελληνικού Συντάγματος, ότι μόνον Ελληνες υπήκοοι έχουν δικαίωμα εργασίας στο δημόσιο. Ομως, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση, αν το ελληνικό Σύνταγμα δε συμφωνεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τόσο το χειρότερο για το Σύνταγμα.

Είναι βέβαιο ότι πολλοί - μεταξύ αυτών και τα κυβερνητικά στελέχη - θα επιχειρήσουν να υποβαθμίσουν τη σημασία της απόφασης, με πρόσχημα τον μικρό αριθμό των αλλοδαπών, που θα επωφεληθούν και συμπληρώνοντας ότι το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι Ελληνες εργαζόμενοι για τις δημόσιες υπηρεσίες των άλλων κρατών - μελών. Αν, όμως, δεχτούμε ότι η συγκεκριμένη συνταγματική επιταγή αφορούσε και αφορά στην προστασία του εθνικού, κύρια, συμφέροντος, με ποιο επιχείρημα θα δικαιολογήσει η ελληνική κυβέρνηση την κατάργησή της;

Ετσι κι αλλιώς, πρόκειται για μια εξέλιξη, που επιβεβαιώνει με τον πιο παραστατικό τρόπο την ισοπέδωση της εθνικής ανεξαρτησίας, από τον "οδοστρωτήρα" της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Και μάλιστα, μ' έναν τρόπο που αποδεικνύει τη λογική του επικυρίαρχου απέναντι σε υποτελή. Ενα ρόλο, που έχει αποδεχθεί πλήρως η ελληνική κυβέρνηση.