Κάποτε, στα νερά του τα παιδιά "συναντούσαν" το καλοκαίρι, ρίχνοντας τα πρώτα τους μακροβούτια... Κάποτε, στα κρύα και πεντακάθαρα νερά του, έλιωναν τα χιόνια τους ο Ερύμανθος και η Λάμπεια... Κάποτε στις καταπράσινες όχθες του λουλούδιζε η άνοιξη, μοσχοβολούσαν οι ιτιές και ρίζωναν βαθύσκιωτα πλατάνια... Κάποτε, εκεί στα νερά του Πηνειού, τα ψάρια έστηναν "κρυφές συνομιλίες" με τις πάπιες και τις μπεκάτσες... Εκεί, ανάμεσα στα καλάμια και τις λυγαριές, μας έβρισκε η κάψα του μεσημεριού, μ' ένα καλάμι στο ένα χέρι και στο άλλο την πετονιά με τ' αγκίστρια της... Χρόνια και χρόνια, στην κοίτη του έριχναν τα νερά τους άλλα μικρότερα ποτάμια, η Κοτσαρού, ο Λάδωνας και ο Βυλλισός. Λίγο πιο κάτω, το ποτάμι συναντιόταν με την αρχαία Ηλιδα. Χρόνια και χρόνια ο Πηνειός κατηφόριζε στον κάμπο της Γαστούνης και της Ανδραβίδας, προσφέροντας ζωή στα χώματά του και στους ανθρώπους του. Πίσω του, ο χιονισμένος Ερύμανθος τον κοίταζε περήφανος. Και η θάλασσα του Ιονίου καρτερούσε τα παγωμένα του νερά να τη δροσίσουν...

Αυτά κάποτε... Γιατί σήμερα... Σήμερα μαύρη μαυρίλα, μόλυνση και δυσωδία. Τριάντα χρόνια τώρα, η κοίτη και οι όχθες του ποταμού έγιναν χώρος ρίψης βοθρολυμάτων, σκουπιδιών, ακόμα και εργοστασιακών αποβλήτων. Για τριάντα χρόνια ο Πηνειός ήταν η εύκολη λύση. Για τριάντα χρόνια η ομορφιά του και η ισορροπία του βιάζονταν καθημερινά και επανειλημμένα.

Κάποια στιγμή οι κάτοικοι των γύρω χωριών αντέδρασαν. Τότε η επίσημη πολιτεία σκέφτηκε πως για τα λύματα της Αμαλιάδας, της Γαστούνης, των Λεχαινών, υπάρχει και ο βιολογικός καθαρισμός... Ομως, το έργο του βιολογικού καθαρισμού καθυστερούσε και ακόμα δεν έχει τελειώσει. Οι κάτοικοι των χωριών Αγίας Μαύρας, Τραγανού, Αυγείου, Σωστίου, Ρουπακίου, έδειξαν ανοχή, έδωσαν αρκετές παρατάσεις στη λειτουργία της χαβούζας. Αρκετές φορές, όμως, αναγκάστηκαν να την κλείσουν, πιέζοντας για μια οριστική λύση.

Τον περασμένο Μάρτη, όπως μας είπε ο Γρηγόρης Γιαννακόπουλος,πρόεδρος της Κοινότητας Αγίας Μαύρας, αποφασίσαμε να δώσουμε άλλη μια παράταση μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο. Ομως, η Νομαρχία Ηλείας δεν υλοποίησε τις υποσχέσεις της πως θα τηρούσε κάποια μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, όπως ρίψη μόνο στην κοίτη του ποταμού, και όχι στα χωράφια, χλωρίωση κλπ. Αντί γι' αυτά ένας ιδιώτης, εμφανιζόμενος ως ιδιοκτήτης του χώρου, εισέπραττε τέλη από τα βυτιοφόρα. Ετσι, στις 10 Απρίλη αναγκαστήκαμε να κλείσουμε ξανά τη χαβούζα.

Στην εξέλιξη αυτή ο νομάρχης Ηλείας Θανάσης Ράλλης απάντησε με την υπ' αριθμό 838/25-6-96 απόφασή του, με την οποία ενέκρινε τη λειτουργία της χαβούζας βοθρολυμάτων στις όχθες του ποταμού Πηνειού. Οι υπηρεσίες της νομαρχίας υποστηρίζουν πως αυτή είναι η μόνη λύση που μπορούν να δώσουν αυτή τη στιγμή, με δεδομένο πως η κατάσταση στην πόλη της Αμαλιάδας είναι πλέον τραγική. Η έγκριση έχει τρίμηνη διάρκεια, χρόνος που εκτιμούν ότι θα έχει ολοκληρωθεί το έργο του βιολογικού καθαρισμού.

Ο αντίλογος του προέδρου της Αγίας Μαύρας, Γρηγόρη Γιαννακόπουλου, των κατοίκων της περιοχής και άλλων φορέων, είναι πως η απόφαση του νομάρχη δεν πήρε υπόψη του τη γνώμη των κατοίκων και μάλιστα η "επιστράτευση" της Αστυνομίας και η σύλληψη του αντιπροέδρου της κοινότητας μόνο δημοκρατική ευαισθησία - και μάλιστα εκλεγμένου άρχοντα - δε δείχνει. Τέλος, έχουν σοβαρούς λόγους ν' αμφιβάλλουν αν πράγματι το έργο του βιολογικού καθαρισμού θα τελειώσει σε τρεις μήνες.

Γ. Ζαχ.