Ηρθε στην πρωτεύουσα, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, πριν από 20 χρόνια. Παιδί αμούστακο ακόμα - ήταν δεν ήταν 18 χρόνων - άφησε την ταπεινή ζωή του χωριού και τους γονείς του να περιμένουν από το μονάκριβο γιο τους προκοπή, πρόοδο και εγγόνια. Κανείς τότε δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτό το ταξίδι στο όνειρο, δε θα είχε επιστροφή...

Από πολύ νωρίς, σχεδόν αμέσως, ο 43χρονος σήμερα Χρήστος, επέλεξε - όπως ο ίδιος παραδέχεται - να πάρει "τον στραβό το δρόμο". "Οχι πως δεν πήγαινα στο μεροκάματο. Κάθε μέρα στην οικοδομή ήμουν. Αλλά ό,τι έβγαζα τα έτρωγα. Οι πειρασμοί της πρωτεύουσας πολλοί. Δεν έστειλα ποτέ ούτε ένα χιλιάρικο στους δικούς μου", λέει. Δε δείχνει, όμως, να μετανιώνει γι' αυτό. "Ηταν επιλογή μου", ξεκαθαρίζει αμέσως. Και πιστεύει πως όλα στη ζωή του θα ήταν διαφορετικά αν δεν υπήρχε εκείνο το μοιραίο βράδυ...

Λίγα μέτρα πιο κάτω από την πλατεία Ομόνοιας - εκεί όπου σήμερα ο Χρήστος απλώνει το ένα του χέρι, το "καλό", για ένα εικοσάρικο - πριν από έξι χρόνια συνέβη το μοιραίο. Ηταν περασμένα μεσάνυχτα όταν ένας ασυνείδητος οδηγός χτύπησε και στη συνέχεια εγκατέλειψε αβοήθητο στην Αγίου Κωνσταντίνου τον Χρήστο. Εκείνο το βράδυ ο Χρήστος έχασε το ένα του χέρι. "Εμεινα σακάτης, οι γονείς μου δεν υπήρχαν πια, δεν είχα κανέναν δικό μου άνθρωπο, για να σταθεί δίπλα μου, να με βοηθήσει. Οι "φίλοι" χάθηκαν αμέσως. Στην "άκρη" δεν υπήρχε φράγκο. Η προστασία, η βοήθεια από το κράτος ανύπαρκτη. Τι να έκανα; Είχα καμιά άλλη επιλογή;".

Ενας ατέλειωτος μονόλογος, που συνοδεύεται συνέχεια από την "επίδειξη" του παράλυτου χεριού. Σαν να μη μπορεί να το πιστέψει, κι ας έχουν περάσει έξι χρόνια. "Ποτέ δε θα το παραδεχτώ. Δε μου αρέσει να ζητιανεύω, πριν το ατύχημα ούτε δανεικά δε ζήτησα ποτέ", λέει και το μπλε του ματιού του φτάνει ίσια στην ψυχή σου. Ενα δεκάρικο είχε μέσα το κουτί της... ελεημοσύνης. "Δε δίνει λεφτά ο κόσμος;", έρχεται αυθόρμητα η ερώτηση. "Μωρέ λεφτά δίνει, σε άλλα πράγματα όμως είναι "τσιγκούνης"...", λέει και το βλέμμα του παγώνει, γίνεται ένα με το τυπικό του χαμόγελο. Οσο για τον ίδιο, ομολογεί πως πια "τσιγκουνεύεται" ένα πράγμα στη ζωή του: "Την εμπιστοσύνη. Για μένα αυτή η λέξη δεν υπάρχει"...