Οι περισσότεροι πρόσφυγες, από αυτούς που βρίσκονται στην κατασκήνωση, έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. Μάλιστα πριν λίγο καιρό, η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ πήγε τα απαραίτητα έγγραφα στην κατασκήνωση για να τα συμπληρώσουν.

Σύμφωνα με τη διεθνή σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πρόσφυγας είναι το άτομο που "λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα ή λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων, βρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν μπορεί ή εξαιτίας αυτού του φόβου δεν επιθυμεί να απολαμβάνει της προστασίας της χώρας αυτής... ".

Στη χώρα μας από το 1992 οι περισσότεροι αιτούντες ασύλου προέρχονται από την Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν και σε μικρότερη κλίμακα από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Στα τέλη του 1995 ο συνολικός προσφυγικός πληθυσμός στη χώρα μας έφτανε τα 5.000 άτομα. Ωστόσο μικρός, αν όχι ελάχιστος, είναι ο αριθμός των ατόμων που τους χορηγήθηκε καθεστώς πρόσφυγα. Συγκεκριμένα το 1994 δηλώθηκαν 1.302 αιτούντες ασύλου και σε 170 χορηγήθηκε καθεστώς πρόσφυγα, ενώ το 1995 οι αιτούντες ασύλου ήταν 1.312 και μόλις 203 μπόρεσαν και πήραν το καθεστώς του πρόσφυγα.

Η διεθνής προστασία δεν προβλέπει μόνο την περιφρούρηση της σωματικής ακεραιότητας των προσφύγων. Οι πρόσφυγες πρέπει να απολαμβάνουν τουλάχιστον των δικαιωμάτων και της βασικής βοήθειας που δικαιούται κάθε αλλοδαπός που διαμένει νόμιμα στη χώρα ασύλου, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ετσι στους πρόσφυγες αναγνωρίζονται βασικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία σκέψης, διακίνησης, καθώς και η προστασία από τα βασανιστήρια και την εξευτελιστική μεταχείριση. Κάθε πρόσφυγας δικαιούται ιατρικής περίθαλψης και σε κάθε ενήλικα πρόσφυγα αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην εργασία. Δεν πρέπει επίσης να στερείται το δικαίωμα της εκπαίδευσης στα παιδιά των προσφύγων.