Τα μάτια της ήταν βουρκωμένα. Το παράπονο ήταν "ζωγραφισμένο" στα χείλη της. Είχε παλέψει με "θεούς και δαίμονες", για να φτάσει μαζί με τα παιδιά της και τον άνδρα της στον ποταμό Εβρο. Ηθελαν να περάσουν απέναντι, να κάνουν μια νέα ελπιδοφόρα αρχή. Είχαν ονειρευτεί μια καλύτερη ζωή. Το πέρασμα, όμως, του ποταμού στάθηκε μοιραίο για τον άνδρα της. Χάθηκε, πνίγηκε στα ορμητικά νερά του Εβρου...

Η Σιλάν Ταμάν βρίσκεται εδώ και μερικές μέρες στον καταυλισμό του Αγίου Ανδρέα. Τα δυο παιδιά της, ο Αχμέτ και η Τζιλά,είναι ό,τι της έχει απομείνει... "Θα παλέψω γι' αυτά τα δυο παιδιά. Δε ζητάμε πολλά πράγματα, δεν ενοχλούμε κανέναν. Δώστε μας μια ευκαιρία για να ζήσουμε...". Τούτα τα λόγια βγήκαν με δυσκολία από το στόμα της. Είχαν όμως πίστη και δύναμη, θέληση για τη ζωή...