Ο 27χρονος ποδοσφαιριστής Θανάσης Δημητρόπουλος, πήγε "σαν το σκυλί στ' αμπέλι". Πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον αθλητισμό και τη συμμετοχή του στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Την επομένη, στις εφημερίδες και στα τηλεοπτικά κανάλια κυριαρχούσαν οι ειδήσεις για τις επιτυχίες των μεγάλων ομάδων του μπάσκετ. Επιτυχίες τις οποίες εξασφάλισαν οι "Ελληνες" μπασκετμπολίστες Ντίνκινς, Εϊβεντ, Κοχ, Αμίτσι, Φεράν του Παναθηναϊκού, Ρίβερς, Αντερσον, Νάκιτς, Βελπ του Ολυμπιακού, Αλτρούια, Κολτεμπέλα, Εντουαρς, Αρλικτον, Αλεξάντερ της ΑΕΚ.

Ο θάνατος του 27χρονου ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή στα "ψιλά". Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στ' αζήτητα.

Να παραδεχτεί ότι η πολιτεία εκδηλώνει ενδιαφέρον μόνο για τον επαγγελματικό αθλητισμό, διότι εκεί γίνονται οι "μπίζνες", στις οποίες συμμετέχει το "αφάν κατέ" της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου (Βαρδινογιάννης, Γιαννακόπουλος, Κόκκαλης, Φιλίππου κ.ά.) και κάποιοι χρυσοπληρωμένοι επαγγελματίες αθλητές, Ελληνες και ξένοι; Οτι σ' αυτό το χρηματιστήριο του αθλητισμού παίζονται πολλά κεφάλαια και μερικά κεφάλια κυβερνητικών ιθυνόντων και κομματικών στελεχών;

Να παραδεχτεί ότι οι, πάλαι ποτέ, εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ για ενίσχυση και προώθηση του ερασιτεχνικού, υγιούς, μαζικού αθλητισμού, για αθλητικό κίνημα στο οποίο θα συμμετέχει η ελληνική νεολαία, έμειναν εξαγγελίες; Οτι γίνεται προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης ακόμα και Ολυμπιονικών, στους οποίους προτείνονται θέσεις στις εκλογικές κομματικές λίστες; Οτι ακόμα και σε δημοτικά γυμναστήρια οι νέοι υποχρεώνονται να πληρώσουν αδρά για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην άθληση;

Ενιωθε, όμως, πως είχε κι αυτός δικαίωμα στον αθλητισμό, τον οποίο θεωρούσε κοινωνικό αγαθό. Πίστευε στην αγνή αθλητική ιδέα, που βοηθά το νου και το σώμα κι όχι την τσέπη. Ηθελε να βάζει γκολ, όχι για να διαπραγματευτεί, με καλύτερους όρους, το νέο συμβόλαιο με το αφεντικό, αλλά για να γευτεί τη χαρά της προσπάθειας και της επιτυχίας.

Ο Θανάσης Δημητρόπουλος έμεινε ερασιτέχνης, δεν είχε αντιληφθεί τον "εκσυγχρονισμό" της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στον αθλητισμό. Και, ίσως, γι' αυτό να πήγε "σαν το σκυλί στ' αμπέλι"...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ