Το "κράτος του νόμου" είναι ξανά ΕΔΩ! Αφυπνισμένο, ταχύτατο, σκέτος τρομοκράτης, όπως κάθε φορά, που έχει να αντιμετωπίσει τον εχθρό λαό. Οπως κάθε φορά, που καλείται να επιβεβαιώσει το "ρόλο εφ' ω ετάχθη", μέσα σ' ένα σύστημα συνολικά ταγμένο να εξυπηρετεί τα συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Ετσι ακριβώς λειτούργησε και προχτές, ζητώντας - διά του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Αν. Κανελλόπουλου - την "αναγνώριση" (!), τη σύλληψη και τη δίωξη όσων πήραν και όσων σκοπεύουν στο μέλλον (!) να πάρουν μέρος στις κινητοποιήσεις, ενάντια στην απόφαση μιας χούφτας μονοπωλίων και πολυκαταστημάτων να παρατείνουν κι άλλο το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων! "Αυτεπάγγελτα", λέει! Να, όμως, που αυτή η "αυτεπάγγελτη" ενέργεια έρχεται "κουτί" στις επιδιώξεις των μεγαλοκαρχαριών της αγοράς και συνάδει απόλυτα με τις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και με την επιδίωξή της να εμφανίζεται, ταυτόχρονα, και ως "Πόντιος Πιλάτος"!

Πόσες φορές παρενέβησαν "αυτεπάγγελτα" οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, για να καθίσουν στο "σκαμνί" επιχειρηματίες που εγκληματούν ακόμα και σε βάρος της ζωής των εργαζομένων, αγνοώντας και τους πιο στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας στα εργοστάσιά τους; Πόσες φορές παρενέβησαν για να εφαρμοστεί η εργατική νομοθεσία, που γίνεται κυριολεκτικά "κουρέλι" μέσα στα σύγχρονα γκέτο; Πόσες φορές παρενέβησαν στα καταστήματα - μια και περί αυτού ο λόγος - για να ελέγξουν τους, ομαδικά και κατά σύστημα, παρανομούντες εργοδότες, που παραβιάζουν ωράρια, συμβάσεις, δικαιώματα, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο, αφού ακόμα και αυτές οι πάντα ανεπαρκείς Επιθεωρήσεις Εργασίας, ουσιαστικά, έπαψαν να λειτουργούν; Ποιος εισαγγελέας τόλμησε ποτέ να περάσει το κατώφλι της ΕΤΜΑ και της κάθε ΕΤΜΑ, για να διαπιστώσει μια διαρκή πρόκληση, που συντελείται, όχι μόνο σε βάρος των συγκεκριμένων εργατών, αλλά σε βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας, που θέλει να λέγεται σύγχρονη; Τι τιμωρία επιφύλαξαν στον Λάτση, για το ομαδικό έγκλημα στην ΠΕΤΡΟΛΑ και τα 13 θύματά του; Πόσα χρόνια πρέπει να περιμένει ένας εργάτης, που θα απολυθεί παράνομα και καταχρηστικά, για να βρει το δίκιο του, αν ποτέ το βρει, στα δικαστήρια; Από τις 30 Αυγούστου του 1996, οι εργαζόμενοι της εκτυπωτικής εταιρίας "ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ" - για να χρησιμοποιήσουμε ένα εντελώς συγκεκριμένο παράδειγμα - προσέφυγαν στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων κατά των παράνομων και εκδικητικών απολύσεων 22 συναδέλφων τους. Η απόφαση ΔΕΝ έχει ακόμα εκδοθεί, παρότι πρόκειται για ασφαλιστικά μέτρα, με αποτέλεσμα οι 22 να παραμένουν απολυμένοι, χωρίς αποζημίωση, χωρίς καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών κλπ.!

Οταν πρόκειται, όμως, για την απαγόρευση κάποιας απεργιακής κινητοποίησης, οι αποφάσεις βγαίνουν μέσα σ' ένα 24ωρο, ακόμα και Σαββατοκύριακα, με τρόπο, που, ουσιαστικά, η απεργία να έχει καταστεί απαγορευμένο "δικαίωμα"! Οταν επρόκειτο να καθαιρεθεί πραξικοπηματικά η εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ για να περάσει το τότε διετές πρόγραμμα λιτότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εκδόθηκε δικαστική απόφαση ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά! Οταν το μαγείρεμα των συσχετισμών στα συνέδρια δευτεροβάθμιων οργανώσεων ήθελε τις συνταξιουχικές οργανώσεις εκτός του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος, τότε τα Πρωτοδικεία σχεδόν όλης της χώρας λειτούργησαν σαν κάποιος να πάτησε κουμπί. Οταν οι απολυμένοι της ΕΑΣ έπρεπε να αντιμετωπιστούν σαν "δυνάμεις κατοχής", τα δικαστήρια πήραν φωτιά, μαζί με τις δυνάμεις καταστολής... Πάντα αυτά τα δυο πήγαιναν χέρι -χέρι και πάντα "πακέτο" με τις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας, με τις προσπάθειες για την αναχαίτιση των εργατικών και λαϊκών αγώνων. Ας μην παριστάνει, επομένως, τον ανήξερο η κυβέρνηση και ας μην παραπέμπει, όπως το συνηθίζει, στην "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη". Οι ευθύνες της είναι βαρύτατες και σε ό,τι αφορά το νέο τρομοκρατικό κρούσμα με αφορμή το ωράριο. Είναι, εξάλλου, κοινός τόπος ότι η επιμονή στην επιβολή και σκλήρυνση μιας συγκεκριμένης πολιτικής, που χτυπά καίρια το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, εκτρέφει τον αυταρχισμό και, μάλιστα, με τρόπο που να απομυθοποιείται εντελώς και ο ρόλος κρίκων του αστικού κράτους, που φρόντιζαν να περιβάλλονται με τον μανδύα της "ανεξαρτησίας"...