Η εξυπηρέτηση κύκλων των αυτοκινητοβιομηχάνων και τραπεζών, ντόπιων ή ξένων, κρύβεται πίσω από την προμήθεια των 750 λεωφορείων για τις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, προϋπολογισμού άνω των 60 δισ. δρχ. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ότι προεκλογικά η κυβέρνηση διατυμπάνιζε τη συμφωνία με την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ) για την κατασκευή 850 σύγχρονων λεωφορείων, ενώ τώρα μέσω του Τύπου "προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο να υποβάλει αίτηση - δήλωση ενδιαφέροντος" για την προμήθεια 750 λεωφορείων.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι κυβερνήσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν πριμοδοτούν τις συγκοινωνίες, αλλά τους ιδιώτες. Το 1993, που η κυβέρνηση της ΝΔ έκανε δώρο στους ΣΕΠίτες τα πρώτα 600 καινούρια λεωφορεία, για να εξυπηρετήσει τους αυτοκινητοβιομήχανους, τα αγόρασε από την ξένη αγορά προς 52 και πλέον εκατ. δρχ. το καθένα, έναντι 30 εκατ. δρχ. της ΕΛΒΟ! Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ ζήτησε μέσω της Βουλής την επανεξέταση της συμφωνίας αυτής, αλλά το αίτημα έπεσε στο κενό. Η σημερινή κυβέρνηση, ενώ μιλούσε αρχικά για προγραμματική συμφωνία με την ΕΛΒΟ για την προμήθεια καινούριων λεωφορείων, τώρα στρώνει το δρόμο να καρπωθούν οι ιδιώτες δεκάδες δισ. δρχ. Και, βέβαια, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αυτοκινητοβιομηχάνων θα έχει και μια σειρά άλλες επιπτώσεις.

Η πρώτη θα είναι να φορτωθεί με νέα δάνεια ο ΟΑΣΑ από ξένες ή ντόπιες τράπεζες κι ας ισχυρίζονται οι αρμόδιοι της κυβέρνησης ότι η ανανέωση του στόλου θα γίνει δήθεν με κονδύλια από το Πρόραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και όχι με δανεισμό. Ομως, είναι γνωστό ότι από τη "γέννησή" τους οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας στηρίχτηκαν και στηρίζονται ακόμα στο δανεισμό, με επακόλουθο τα παλιά χρέη να φτάνουν στα 540 δισ. δρχ. και τα τρέχοντα να ξεπερνούν τα 90 δισ. δρχ. Αλλωστε, η χρήση του 1996 για την ΕΘΕΛ κλείνει με έλλειμμα 19 δισ. δρχ. Και αυτά τα ελλείμματα, είτε για το ΠΑΣΟΚ είτε για τη ΝΔ, είναι το άλλοθι για να χτυπήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων (σήμερα πληρωνόμαστε με μισθούς του 1994), αλλά και για να περάσουν τα σχέδιά τους για την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών.

Η δεύτερη επίπτωση θα είναι η αφαίμαξη του επιβατικού κοινού: Με πρόσχημα την ανανέωση του στόλου θα δικαιολογήσουν τις αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. Κι όλα αυτά όταν κάθε λίγο χαρίζουν εκατοντάδες δισ. δρχ. στην εταιρία "Μπέχτελ" που κατασκευάζει το μετρό, διαγράφουν χρέη 180 δισ. δρχ. των ΚΤΕΛ, επιδοτούν διπλά και τρίδιπλα τον ΟΑΣΘ σε σύγκριση με τον ΟΑΣΑ κλπ. Τα πάντα δηλαδή γίνονται για να θησαυρίσουν οι ιδιώτες, είτε πρόκειται για την τηλεματική είτε για τα κλιματιστικά στα λεωφορεία είτε για την ανανέωση του στόλου. Με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, ο επιβάτης δε θα στενάζει μόνο στις στάσεις περιμένοντας το λεωφορείο, αλλά και από το βάρος των φόρων για να εξυπηρετηθούν οι τραπεζίτες και οι αυτοκινητοβιομήχανοι.

Οι κομμουνιστές παλεύουμε για την ανανέωση του στόλου με διαφανή κριτήρια και σε συνάρτηση με το γενικότερο σχεδιασμό για ενιαίο δημόσιο συγκοινωνιακό φορέα, με κρατική επιδότηση για τη διασφάλιση του κοινωνικού ρόλου των αστικών συγκοινωνιών και γνώμονα πάντα την καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού.