Στην πρωτοφανή σημερινή επίθεση του χρηματιστικού κεφαλαίου κατά των δικαιωμάτων, ελευθεριών και κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων και ύστερα από την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη, ο μόνος δρόμος που απομένει στην εργατική τάξη, είναι η αντίσταση στη λαίλαπα του Αμστερνταμ και η οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και συνταξιούχων.

Η ταξική πάλη της εργατικής τάξης ως κινητήρια δύναμη, μπορεί ως ένα βαθμό να βάλει φραγμό στην ασυδοσία του κεφαλαίου και να υπερασπίσει τα ταξικά της συμφέροντα. Η μακρόχρονη εμπειρία των ταξικών αγώνων του προλεταριάτου επιβεβαιώνει την ορθότητα αυτής της θέσης.

Οι ιδρυτές και θεμελιωτές του επιστημονικού σοσιαλισμού και της κοσμοθεωρίας του προλεταριάτου πάντα υπογράμμιζαν τη μεγάλη σημασία της πάλης της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των ταξικών της συμφερόντων.

Στο βαθμό, που η εργατική τάξη συνειδητοποιήσει την ανάγκη του οργανωμένου αγώνα με σωστό ταξικό προσανατολισμό και στο βαθμό που κατανοεί τη θέση της στην καπιταλιστική παραγωγή και την ιστορική της αποστολή, θα αγωνίζεται από καλύτερες θέσεις για την υπεράσπιση και προστασία όλων αυτών που πέτυχε στη διάρκεια των μακρόχρονων αγώνων της.

Από την εμφάνισή του το προλεταριάτο αγωνίστηκε σκληρά και πέτυχε μια σειρά κατακτήσεις και δικαιώματα, όπως:

- το δικαίωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης, στο εργοστάσιο, στον κλάδο, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο

- την καθιέρωση του 8ωρου εργασίας και το 5ήμερο, την κυριακάτικη αργία.

- την υπεράσπιση και αύξηση του μισθού εργασίας

- τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και την αναπροσαρμογή του μισθού εργασίας σε σχέση προς τον τιμάριθμο

- το δικαίωμα στην εργασία και κατά της ανεργίας

- την κοινωνική ασφάλιση, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο εργασίας

- το δικαίωμα της άδειας και αναψυχής

- το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία και για ισότιμη αμοιβή με τους άνδρες

- την απαγόρευση στην εργασία των ανήλικων παιδιών

- συνδικαλιστικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες.

Μετά την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στο κόσμο υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος της εργασίας, αυτές τις κατακτήσεις επιδιώκει να τις καταργήσει ο ...οδοστρωτήρας του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ.

Ακριβώς για την υπεράσπιση αυτών των κατακτήσεων, σήμερα πρώτιστο καθήκον της εργατικής τάξης, είναι η αντίσταση και πάλη για τη ματαίωση αυτής της επίθεσης του κεφαλαίου. Στην κοινή δράση των καπιταλιστών πρέπει η εργατική τάξη να αντιπαραθέσει την οργανωμένη δράση της στη χώρα και σε διεθνές επίπεδο. Να απομονώσει τους διάφορους ρεφορμιστές και οπορτουνιστές στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα.

Ο Κ. Μαρξ υπογράμμιζε: "Εχουμε λοιπόν εδώ τη μαθηματικά ακριβή απόδειξη, γιατί οι κεφαλαιοκράτες, που τόσο στο συναγωνισμό μεταξύ τους αποδείχνονται ψευταδέλφια που αλληλοτρώγονται, αποτελούν αληθινή μασονική αδελφότητα έναντι στο σύνολο της εργατικής τάξης". (Κ. Μαρξ, "Το Κεφάλαιο", τ.3, σ. 250).

Το σύνθημα "Προλετάριοι, όλων των χωρών ενωθείτε", στην περίοδο που διανύουμε είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρο και αναγκαίο.

Η πάλη της εργατικής τάξης για την ικανοποίηση των οικονομικών της αιτημάτων είναι απαραίτητο να συνδυάζεται σωστά με την πολιτική πάλη. Αν το προλεταριάτο δε διεξήγαγε καθημερινό αγώνα στον καπιταλισμό τότε, σημειώνει ο Κ. Μαρξ: "θα ξέπεφτε στην κατάσταση μιας άμορφης μάζας από αφανισμένους φτωχούς διαβόλους, που τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει... Αν υποχωρούσαν άνανδρα στην καθημερινή σύγκρουσή τους με το κεφάλαιο, θ' αποδείχνονταν ανίκανοι να επιχειρήσουν ένα οποιοδήποτε πλατύτερο κίνημα". (Κ. Μαρξ, Φ. Ενγκελς, "Διαλεχτά Εργα", τ.1, σ. 530 - 531).

Η εργατική τάξη δεν πρέπει να ξεχνά ότι με τους καθημερινούς οικονομικούς της αγώνες "παλεύει ενάντια στα αποτελέσματα και όχι στις αιτίες αυτών των αποτελεσμάτων..." θα πρέπει να αγωνίζεται για την "κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας". (Κ. Μαρξ, Φ. Ενγκελς, "Διαλεχτά Εργα", τ.1, σ. 531).

Η σημερινή πάλη κατά της Συνθήκης του Αμστερνταμ, η υπεράσπιση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και η προστασία της εγχώριας παραγωγικής βάσης από την αδηφαγία του χρηματιστικού κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, κάνουν άμεση και επείγουσα την ανάγκη δημιουργίας του αντιιμπεριαλιστικού και αντιμονοπωλιακού μετώπου, για μια Ελλάδα χωρίς ξένους κηδεμόνες, έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για την κοινωνική πρόοδο και το σοσιαλισμό.