Το "χαρούμενο" - δείγμα ευχαρίστησης - όπως του Σημίτη, όταν ανακοίνωνε το τηλεφώνημα του Κλίντον.

Το "λυπημένο" - δείγμα δυσαρέσκειας - όπως του Ρέππα όταν "στριμωγμένος" στο "πρες ρουμ" επιχειρούσε να παρουσιάσει ως "Νο" το πρωθυπουργικό "Ναι" στον πλατηνάρχη.

Το "σαδιστικό" - δείγμα ειδικής ανατροφής - όπως του Πάγκαλου όταν "τα 'ριχνε" στον Παπουτσή, καταγγέλλοντας ως προδότη Ελληνα υπάλληλο της Κομισιόν.

Το "χαζοχαρούμενο" - δείγμα "σιαπέρα Λειβαδιές" - όπως του Παπαντωνίου όταν προσπαθεί να πείσει τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ για τη χρησιμότητα των ιδιωτικοποιήσεων.

Το "ύπουλο" - δείγμα χαιρεκακίας - όπως του Τσουκάτου όταν "καρφώνει" τους "άλλους" στ' αφεντικό του.

Το "απειλητικό" - δείγμα γραφικότητας - όπως του Γιαννόπουλου όταν "καταχεριάζει" τους αγωνιζόμενους εργάτες και αγρότες, αλλά και τους "συντρόφους" του.

Το "παραπονεμένο" - δείγμα αμηχανίας - όπως του Ρωμαίου όταν παρουσιάζει ως "αμυνόμενα" τα ΜΑΤ.

***

Πώς να γελάσει:

* Ο πατριώτης ειρηνιστής, ακούγοντας τον Κλίντον ν' απειλεί με πόλεμο Ελλάδας - Τουρκίας.

* Ο εργαζόμενος της "Ολυμπιακής", της Ιονικής, του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ που χάνει όλες τις κατακτήσεις, τα εργασιακά δικαιώματα και τη δουλιά του.

* Ο μαθητής και ο αδιόριστος εκπαιδευτικός που του στερούν τη δυνατότητα στη μόρφωση και τη διδασκαλία.

* Ο αγρότης που βρίσκεται καθημερινά στο εδώλιο του κατηγορουμένου των "αγροτοδικείων".

* Ο δημοκράτης που βλέπει τους "άνδρες" των ΜΑΤ και τους παρακρατικούς να σπάζουν κεφάλια.

***

Π. Ρ.