Η κα Δάφνη επί του τιμονιέρη προτείνει σαν πρώτο πιάτο "κοινωνικό διάλογο", γαρνιρισμένο με "ιδιωτικοποιήσεις και ασφαλιστικά μέτρα", κυρίως πιάτο με "γενικό ξεπούλημα" και εξωτικά φρούτα Κοσσυφοπεδίου και επιδόρπιον από "παράνομες και καταχρηστικές απεργίες", κάτω το πόπολο διαπληκτίζεται, αλλά δε λαμβάνεται υπ' όψιν.

***

Ενα μικρό παγόβουνο στην αρχή από αγρότες πλέει σε νοτιοδυτική κατεύθυνση 145 μοιρών. Κάπου σε κοντινή απόσταση συναντιέται με έτερον "ευμέγεθες" παγόβουνο συνταξιούχων, ανέργων και απολυμένων, επικινδύνως κατερχόμενον.

Ντουντούκες και μαρκόνηδες και σήματα μορς. SOS... SOS. Πέρα μακράν υψώνεται παγόβουνο εκπαιδευτικών και φοιτητών που πλησιάζει.

Χίλια μύρια κύματα που οδηγούν στο μοιραίο στόχο. Το πλοίο, μέσα από τη χλιδή και την αλαζονεία του, πλέει ολοταχώς προς ΟΝΕ, ανυποψίαστο κινδύνων, έρμαιο στις ορέξεις των παγόβουνων που καταφθάνουν.

* * *

Ο άλλος επί του τιμονιέρη κύριος ανακαλύπτει "κομμουνιστικό δάκτυλο". Μια χοντρή κυρία σκάει στα γέλια.

* * *

Ντουντούκες και μαρκόνηδες και σήματα μορς. Ο πανικός που αρχίζει από τ' αμπάρια και τις μηχανές. Η σύγκρουση πλησιάζει. Το κύκλωμα συμπληρώνεται από ένα παγόβουνο από ναυτεργάτες και οικοδόμους και ένα άλλο από απεργούς της Ιονικής και εργαζόμενους στο ΜΙΝΙΟΝ.

Εξαλλες κυρίες σταματούν τη ρουλέτα και κατακλύζουν τα καταστρώματα. Οι βάρκες, δυστυχώς, ολιγοστές. Δεν είχε προβλεφτεί! Τα παγόβουνα όσο πάνε όλο και πληθαίνουν, όλο και πλησιάζουν. Οσο πλησιάζουν, γίνονται ένα. Ενα ενιαίο δημοκρατικό, αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό παγόβουνο, ένα παγόβουνο λαϊκής οργής, λαϊκής δυσφορίας, λαϊκής αγανάκτησης.

Ντουντούκες και μαρκόνηδες και σήματα μορς. SOS... SOS... SOS. Βυθιζόμαστε. Κάτω απ' τ' αμπάρια, πάνω στα καταστρώματα, μέσα από τα σαλόνια και τις πολυτελείς καμπίνες. SOS... SOS... SOS. Βυθιζόμαστε. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Και σας το είχαμε πει!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ