Σήμερα οι αγωνιζόμενοι φοιτητές του Πολυτεχνείου Κρήτης φτάνουν στην 131η μέρα κατάληψης, συνεχίζοντας τον αγώνα τους κατά της καθιέρωσης των ΠΣΕ. Μια κατάληψη που είναι η μακροβιότερη στα χρονικά, όσον αφορά πανεπιστημιακό ίδρυμα και τα δίκαια αιτήματα των φοιτητών συνάντησαν όλο αυτό το διάστημα την προκλητική και σκόπιμη αδιαφορία της πρυτανικής αρχής και του υπουργείου Παιδείας. Οι φοιτητές που, από τις 23 Φλεβάρη, έστησαν μπλόκο στις αντιεκπαιδευτικές μεθοδεύσεις, χάνουν το εαρινό εξάμηνο. Ωστόσο, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, αυτό δεν τους πτοεί. Συνεχίζουν τον αγώνα τους για την κατάργηση των ΠΣΕ και ενάντια στην υποβάθμιση του περιεχομένου σπουδών και των πτυχίων και την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και κάποιοι που υπολόγιζαν ότι στο Πολυτεχνείο Κρήτης θα περνούσαν χωρίς αντιδράσεις οι μεθοδεύσεις τους, γελάστηκαν οικτρά.

Στην ερώτηση γιατί ξεκίνησαν και συνεχίζουν αυτό τον αγώνα μερικές από τις απαντήσεις που πήραμε ήταν:

Ο Βασίλης Παπαδάκης άρχισε λέγοντας: "Η κινητοποίηση οφείλεται στην αντίδρασή μας στην προτεινόμενη πολιτική του υπουργείου Παιδείας και στην αποδοχή της από την πρυτανική αρχή, στην εφαρμογή των ΠΣΕ. Η πρυτανική αρχή, παρόλο που το ίδρυμα τελούσε υπό κατάληψη, συνέχισε την υλοποίηση του σχεδίου της, με ευθύνη του υπουργείου που έβγαλε τις υπουργικές αποφάσεις για τρία ΠΣΕ. Στις 30 του Μάρτη και με διαδικασίες καθ' όλα διαβλητές έφερε τους εισαχθέντες στα ΠΣΕ και τους χρησιμοποίησε ως μέσο άσκησης πίεσης των φοιτητών. Κωφεύει σε όλες τις εκκλήσεις και συνεχίζει να ακολουθεί την αυθαίρετη αυτή πολιτική της αδιαλλαξία".

"Εμείς - συνέχισε ο Β. Παπαδάκης - από την αρχή διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ψευτοεκπαιδευτικές δραστηριότητες. Μέσω των προγραμμάτων θα επιβληθούν δίδακτρα και τέλη εγγραφής, που σημαίνει ότι ιδιωτικοποιείται η ανώτατη εκπαίδευση. Εξισώνονται τα πτυχία, αφού στις σχετικές υπουργικές αποφάσεις αναφέρεται η ισοτιμία των πτυχίων των ΠΣΕ με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων. Αυτό σημαίνει ότι απαξιώνεται και εκμηδενίζεται η αξία των πτυχίων συνολικά και των σπουδών. Το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών των ΠΣΕ είναι πολύ χαμηλό και το γνωστικό αντικείμενο δεν αντικατοπτρίζει τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, ούτε προβλέπεται καμία επαγγελματική κατοχύρωση. Αρα είναι μια απόπειρα εφαρμογής ενός θεσμού που αποσκοπεί στην ιδιωτικοποίηση και στην αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Αποσκοπεί στη δημιουργία ενός ευέλικτου εργατικού δυναμικού, καταρτίσιμου, όχι με ουσιαστικές επαγγελματικές γνώσεις, απασχολήσιμου, αυτοασφαλιζόμενου και τελικά διά βίου ανέργου".

Ο Βασίλης Γκούμπλιας συμπλήρωσε: "Επρεπε να αντιδράσουμε. Εγώ κατ' αρχήν θέλω να πω ότι ο νόμος Αρσένη είναι "φωτοτυπία" της έκθεσης του ΟΟΣΑ και έχει άμεση σχέση με τις επιδιώξεις της ΕΕ. Ο ΟΟΣΑ όπως ξέρουμε είναι ένας οικονομικός οργανισμός που δεν έχει καμία σχέση με την εκπαίδευση και αν διαβάσει κανείς το νόμο, θα δει ότι αναφέρεται σε κάθε κομμάτι της ελληνικής εκπαίδευσης σα να πρόκειται για προβληματική επιχείρηση. Η λογική αυτή δε στηρίζεται σε ανθρωπιστική βάση. Αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση σαν πρόβλημα παραγωγικότητας, σαν μια τεράστια γραμμή παραγωγής. Δεν είναι πρόβλημα γι' αυτούς ότι δε φτιάχνουν ανθρώπους με κοινωνική συνείδηση, πολίτες και όχι υπήκοους. Βλέπει κανείς ότι αυτή η εκπαίδευση δεν παρέχει την πρώτη ύλη που χρειάζεται η οικονομία και επιβάλλουν τα προβλήματα. Προβλήματα που αυτοί έχουν δημιουργήσει. Με αυτά τα δεδομένα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ούτε εκπαιδευτική είναι, ούτε μεταρρύθμιση. Μεταρρύθμιση σημαίνει να κάνεις κάτι καλύτερο, να προχωράς. Αυτό που γίνεται είναι καθαρά πισωγύρισμα".

Ο Κώστας Κοσουλός είναι πρωτοετής και λέει: "Οταν πρωτόρθα εδώ πέρα εγώ δε σκεφτόμουν τίποτα άλλο εκτός από τις σπουδές και ήθελα να αφοσιωθώ στο αντικείμενο που ήθελα να σπουδάσω. Ξαφνικά μπαίνει αυτό το θέμα των ΠΣΕ στο προσκήνιο. Αρχικά δεν ήξερα τίποτα, αλλά κάθισα και ασχολήθηκα, διάβασα το νόμο και συνειδητοποίησα ότι τα ΠΣΕ δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο Πολυτεχνείο Κρήτης και ότι διαφωνούσα και με το θεσμό των ΠΣΕ. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κάτι πρέπει να γίνει για σωθεί κυριολεκτικά το Πολυτεχνείο Κρήτης από την εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων. Η κατάληψη έτσι όπως εξελίχτηκε είναι ό,τι καλύτερο για να μπορέσουμε να το αποτρέψουμε".

Ο Μιχάλης Λασηθιωτάκης σημειώνει: "Ο αγώνας μας δεν είναι συντεχνιακός. Αυτός ο αγώνας γίνεται για την προάσπιση της παιδείας ως αγαθό και ενάντια στη μετατροπή της σε προϊόν. Εχουμε αγανακτήσει όλοι από τη στάση της πρυτανείας και του υπουργείου Παιδείας που συνεργάζονται φανερά για την εδραίωση του καθεστώτος των ΠΣΕ και όπλο τους είναι η αδιαφορία και η αδιαλλαξία. Δηλαδή και καλά, ό,τι και να κάνετε εσείς, εμείς θα προχωρήσουμε και δε σας λαμβάνουμε καθόλου υπόψη. Θέλουν έτσι να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε τον αγώνα μας. Αλλά το έχουμε καταλάβει και εμείς ότι τους καίει το ζήτημα και συνεχίζουμε την κατάληψη και ο αγώνας μας θα συνεχιστεί είτε λήξει η κατάληψη είτε όχι. Οι συνειδήσεις έχουν ξυπνήσει πια".

Η Σταυρούλα Καψαλάκη τονίζει: "Πρέπει να βλέπουν τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και να τις ακολουθούν και όχι φασιστικά να επιχειρούν να περάσουν ένα θεσμό που σκοπό δεν έχει την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Δεν είναι εκσυγχρονισμός αυτό. Είναι πισωγύρισμα στο Μεσαίωνα. Εμείς αντιστεκόμαστε και μέσα από μια παράνομη κατάσταση, την κατάληψη, όπως μας λένε, και παλεύουμε για την αποκατάσταση της νομιμότητας. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάσουμε μέχρι εδώ και ποτέ άλλοτε οι φοιτητές δεν ήταν τόσο συνειδητοποιημένοι όπως τώρα".

Ρωτήσαμε την Σταυρούλα αν την πειράζει που έχασε το εξάμηνο. "Με πειράζει αρκετά, ήταν η απάντηση, αλλά αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω πάλι το ίδιο θα έκανα". Τα ίδια λόγια είπε και ο Κώστας Παταριάς,που είναι στο πτυχίο. Για το ζήτημα αυτό ο Βασίλης Γκούμπλιας πρόσθεσε σχετικά: "Το τίμημα ενός χαμένου εξαμήνου δεν είναι πολύ μεγάλο. Αλλοι σε αυτή την υπόθεση κατά του νόμου Αρσένη έχουν δώσει πολύ περισσότερα".