Ρωτήσαμε τους φοιτητές του Πολυτεχνείου Κρήτης, που συναντήσαμε, αν τελικά έχουν βγει ζημιωμένοι ή κερδισμένοι από αυτήν την κινητοποίησή τους. Οι απαντήσεις τους ήταν αφοπλιστικές.

"Η κινητοποίηση των φοιτητών πρώτα από όλα έχει πετύχει τη μη είσοδο στο Πολυτεχνείο Κρήτης των εισαχθέντων στα ΠΣΕ και την προσωποποίηση του θεσμού", τόνισε ο Β. Παπαδάκης και συνέχισε: "Το μεγάλος όφελος είναι για μένα ότι αυτή η άνοιξη έκανε πολλούς φοιτητές να συνειδητοποιηθούν και να ξεπεράσουν τις όποιες αναστολές και σκοπιμότητες συντεχνιακού χαρακτήρα. Στη διάρκεια του αγώνα μας, ανακαλύψαμε ότι δεν είναι μόνο οι φοιτητές που πλήττονται, αλλά είναι και οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι. Ανακαλύψαμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια ενορχηστρωμένη επίθεση της κυβέρνησης".

"Ο αγώνας στη διάρκεια της κατάληψης ήταν ένα μεγάλο σχολείο, τόνισε ο Κ. Κοσουλός,που με έκανε να καταλάβω πράγματα που μπορεί να μην τα καταλάβαινα ποτέ, αν όχι μέχρι το πέμπτο έτος της φοίτησής μου, γύρω από τη λειτουργία του Πολυτεχνείου και γενικότερα του κράτους. Και μπορώ πλέον να ασχοληθώ με πράγματα, που πιο πριν ήμουν αδιάφορος. Μπορεί να μην ασχολούμουν καθόλου με τα πολιτικά δρώμενα και γενικότερα τα της παιδείας". Και ο Μ. Κοτρωνάκης πρόσθεσε ότι μέσα από την κινητοποίηση αναπτύχθηκαν οι σχέσεις των φοιτητών: "Ο ανταγωνισμός, ο καριερισμός και ατομικισμός, που πάνε να επιβάλουν, χάθηκαν. Γίναμε σαν μια οικογένεια και φτάσαμε να έχουμε κοινοκτημοσύνη".

"Ενα ακόμα μεγάλο όφελος για τους φοιτητές, τόνισε ο Β. Παπαδάκης, είναι ότι δημιουργήθηκε ένας ριζοσπαστικός πόλος, που θα διατηρηθεί και στο μέλλον και θα προβάλει συγκεκριμένο και ουσιαστικό πολιτικό λόγο, όπως κάναμε κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης. Η διατήρηση αυτού του ριζοσπαστικού πόλου θα έχει σαν αποτέλεσμα κατά κάποιο τρόπο την αλλαγή του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ποτέ πια το Πολυτεχνείο δε θα είναι το ίδιο. Δεν πρόκειται να επανέλθουμε στην προηγούμενη λήθη. Γιατί είχαμε εγκλωβιστεί στον μικροπολιτικάντικο συντεχνιασμό και η φοιτητική κοινότητα είχε παραδοθεί άνευ όρων στους κομματικούς συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ. Αυτοί κάθε παρά άλλο θα επιθυμούσαν τη διεύρυνση της κοινωνικής κριτικής των φοιτητών και των πολιτικών οριζόντων τους. Οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ μας έλεγαν και λένε συνεχώς "να μείνουμε στα δικά μας προβλήματα", δηλαδή στο συντεχνιασμό στο Πολυτεχνείο, στο ΤΕΕ και τίποτα παραπάνω. Αυτοί, όμως, ξεβράστηκαν από την κινητοποίησή μας, βγήκαν στο περιθώριο και αποδείχτηκε ο αντιδραστικός ρόλο τους. Είναι οι σφογγοκωλάριοι της πρυτανικής αρχής και του υπουργείου Παιδείας, είναι αυτοί που προσπάθησαν λυσσαλέα να μας αποτρέψουν από τον αγώνα μας".

"Ενα από τα αποτελέσματα της κινητοποίησής μας είναι ότι οι φοιτητές διευρύναμε το οπτικό πεδίο μας, όσον αφορά το κοινωνικό γίγνεσθαι", πρόσθεσε ο Β. Γκούμπλιας. "Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι πολλοί φοιτητές του ιδρύματος συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις των αδιόριστων εκπαιδευτικών στα εξεταστικά κέντρα του Ρεθύμνου, στη διάρκεια του επαίσχυντου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, για να συμβάλουμε έτσι σε έναν αγώνα που τον είχαμε ταυτίσει με το δικό μας αγώνα. Εκεί γνωρίσαμε από πρώτο χέρι τη βαρβαρότητα της κυβέρνησης και των ΜΑΤ. Μέσα από τον αγώνα μας, έπεσαν οι μάσκες. Λίγο - λίγο, ξεδιαλύθηκαν οι αυταπάτες που ένα κομμάτι του κινήματος κάπως πιο μετριοπαθές, αν θέλετε και εγώ κάπου εκεί πέρα ανήκα, που έλεγε να βάλουμε κάτω τα πράγματα να τα συζητήσουμε, να τα βρούμε, εντάξει, υπάρχουν προβλήματα, να δούμε τι μπορεί να μας δώσουνε. Οι ιστορίες περί κοινωνικού διαλόγου κατέρρευσαν πλέον. Η κυβέρνηση έχει επιλέξει. Πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος και πιστεύω ότι τα προσεχή χρόνια θα βρεθούν πολλοί στο δρόμο. Δε θα είναι μόνο οι ναυτεργάτες, οι αγρότες, οι υπάλληλοι της Ιονικής, οι καθηγητές. Πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος ότι μόνο μέσα από μια ενιαία λαϊκή δράση, μέσα από ένα ενιαίο λαϊκό κίνημα, μπορούμε να κάνουμε κάτι και χωρίς αυταπάτες".

"Ζήσαμε την αγωνία, τις προσπάθειες και τις κινητοποιήσεις άλλων φορέων, όπως είναι οι εκπαιδευτικοί, συμπλήρωσε ο Β. Παπαδάκης και είναι αξιοθαύμαστο το επίπεδο συνεργασίας, που υπάρχει πια μεταξύ των φοιτητών, των αδιόριστων εκπαιδευτικών και των δασκάλων σε επίπεδο Χανίων. Μέσα από τον αγώνα μας, η χανιώτικη κοινωνία έμαθε τι σημαίνουν τα ΠΣΕ και υπήρξε η αντίδραση και συμπαράσταση πολλών φορέων της πόλης, καθώς και μεμονωμένων ανθρώπων".

Ο Β. Παπαδάκης, εκτός αυτών, αναφέρθηκε και σε άλλους όψιμους φίλους των αγωνιζομένων φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης, όπως ο "Σύλλογος φίλων Πολυτεχνείου", στον οποίο συμμετέχουν διάφοροι φορείς των Χανίων (Νομαρχία, δήμαρχος, εκκλησία, δικηγορικός σύλλογος κ.ά.), τονίζοντας ότι οι κινήσεις τους δείχνουν πως ενδιαφέρονται επιφανειακά για το πρόβλημα. Επίσης, αναφορικά με τη στάση της νομάρχη Χανίων, επισήμανε ότι κρατά μια επαμφοτερίζουσα στάση, αφού δεν έχει πάρει μέχρι τώρα ξεκάθαρη θέση για τα ΠΣΕ.

Πάντως, ξεκάθαρη θέση κατά του αγώνα των φοιτητών πήρε την περασμένη Τετάρτη το Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων, που έλαβε μια απαράδεκτη απόφαση, καλώντας τους υποκριτικά να σταματήσουν την κατάληψη, για να σωθεί, τάχα, το ίδρυμα...

Ολοι οι φοιτητές, με τους οποίους συνομιλήσαμε, απηύθυναν μήνυμα στους υπόλοιπους φοιτητές πανεπιστημίων και τεχνολογικών ιδρυμάτων να αντιδράσουν με όποιο τρόπο κρίνουν σκόπιμο, πριν είναι αργά και καθιερωθούν τα ΠΣΕ.