Στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ σημειωνόταν ότι η αντιλαϊκή τροχιά της ακολουθούμενης πολιτικής, ο βαθιά ταξικός της χαρακτήρας και η εξάρτηση της χώρας από τα όργανα του πολυεθνικού κεφαλαίου, που προωθούν την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, είναι αναπόφευκτο ότι θα οδηγήσει στους δρόμους του αγώνα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Τονιζόταν, δε, ότι αυτός ο αντικοινωνικός, αντιλαϊκός, αντεργατικός οδοστρωτήρας είναι καταδικασμένος να καταφύγει, λόγω ακριβώς του αντιδραστικού του χαρακτήρα, σε ένταση του αυταρχισμού ενάντια στο λαό, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του.

Η αναφορά στις θέσεις του ΚΚΕ, όπως επισφραγίστηκαν στο Συνέδριό του, δεν αποσκοπεί στην επισήμανση της ορθότητάς τους. Ορθότητα, που, έτσι κι αλλιώς, αποτυπώνεται μέσα στη ζωή. Γίνεται ώστε να τονιστεί, με τον επιβεβλημένο τρόπο, ότι το νέο κύμα αντιλαϊκού αυταρχισμού που έχει ενσκήψει το τελευταίο διάστημα στη χώρα, είναι απόλυτα σύμφυτο με το χαρακτήρα της πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση. Δηλαδή, ο αυταρχισμός, η έντασή του και ο εμπλουτισμός του οπλοστασίου, που έχουν στην κατοχή τους οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους, όχι μόνο δεν είναι κάτι ανεξάρτητο, αλλά αποτελεί στοιχείο, μια ακόμα πλευρά, είναι σώμα από το σώμα της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι - μετά τη βιομηχανία διώξεων κατά των αγροτών, τις επιθέσεις των ΜΑΤ και των ειδικών δυνάμεων καταστολής εναντίον ναυτεργατών, αγροτών και εκπαιδευτικών, την επιχείρηση δημιουργίας κλίματος"κοινωνικού διχασμού" και "κοινωνικού εμφυλίου" εις βάρος των απεργών - έρχεται το υπουργείο Δικαιοσύνης να νομοθετήσει μέτρα για φυλάκιση (!) όσων απεργών ή διαδηλωτών δεν πτοούνται από αποφάσεις που κηρύσσουν τους αγώνες τους παράνομους, πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι σαν τέρμα, αλλά σαν ένας ακόμα σταθμός του αυταρχικού κατήφορου. Αξίζει να σημειωθεί ότι επί εποχών ΝΔ, οι αντεργατικές πολιτικές ζητούσαν την απόλυση των απεργών. Σήμερα, για τους "εκσυγχρονιστές", η απόλυση δεν αρκεί. Απαιτείται η φυλάκιση μέχρι ενός έτους όσων "δε συμμορφώνονται"! Και όλα αυτά, βέβαια, μαζί με την προσπάθεια να εδραιωθεί η αντίληψη πως οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις είναι "αντικοινωνική συμπεριφορά", αφού διασαλεύεται η... κυκλοφοριακή ευρυθμία, όπως διαπιστώνει το υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Αρα, με πρόσχημα την κυκλοφοριακή ευρυθμία, δεν αποκλείεται να έχουμε νέες προσπάθειες περιορισμού, ή και εξοβελισμού ακόμα των λαϊκών αγώνων.

Πρόκειται για αυταρχικό κατήφορο, οποίος αποδεικνύει ότι η επικινδυνότητά του δεν μπορεί παρά να βρει σε ετοιμότητα το λαϊκό κίνημα, όλο το λαό. Και αυτό γιατί ο αυταρχισμός δεν αφορά μόνο εκείνον ο οποίος τον υφίσταται σε μια δεδομένη στιγμή. Αφορά όλους που θα τον βρουν μπροστά τους αύριο. Και θα τον βρουν, αφού όλα τα λαϊκά στρώματα οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στους δρόμους της διαμαρτυρίας και του αγώνα, λόγω της οξύτητας με την οποία επιτίθεται στα συμφέροντά τους η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Η τελευταία αναζητά, μέσα από το "φραγγέλιο" και τους νόμους του "βούρδουλα", να διασφαλίσει τη δική της "ευρυθμία", δηλαδή ναποδηγετήσει το λαό και να τον καταληστεύσει. Απέναντι σε αυτά, το λαϊκό κίνημα δεν έχει περιθώρια άλλα, πέρα από το να αντιτάξει την "ευρυθμία" της ενίσχυσης και έντασης των αγώνων του.