"Οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και οι χειρισμοί που έγιναν οδήγησαν στην παράδοση του Οτσαλάν".Αυτό αναφέρει ως βασικό συμπέρασμα για την υπόθεση της παράδοσης του Κούρδου ηγέτη ο βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής Α. Κανταρτζής, στο πόρισμα που κατέθεσε για την υπόθεση.

"Ευθύνη, τονίζεται, δε φέρουν μόνο οι τρεις υπουργοί που αποτέλεσαν το κυβερνητικό κλιμάκιο που χειρίστηκε την υπόθεση, αλλά συνολικά η κυβέρνηση και πριν από όλους ο ίδιος ο πρωθυπουργός που και γνώριζε και ενέκρινε τους χειρισμούς που έγιναν.

Ολες αυτές οι επιλογές απέρρεαν από την πολιτική της κυβέρνησης που είναι η υποταγή και η συμμόρφωση στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στα πλαίσια αυτής της γενικότερης επιλογής, που θέλει να αναγορεύσει σε τρομοκρατικά τα εθνικοαπελευθερωτικά και κοινωνικά κινήματα των λαών, διαμορφώθηκαν και χαράχτηκαν και οι επιμέρους χειρισμοί της υπόθεσης του Οτσαλάν. Η εμμονή σε αυτήν την πολιτική δεν αντιστρατεύεται απλώς τα συμφέροντα των λαών, αλλά βάζει σε κίνδυνο βασικά δικαιώματα και ελευθερίες".

Αναφερόμενος στις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής, ο Α. Κανταρτζής τονίζει:

"Το ΚΚΕ πήρε μέρος στην Επιτροπή κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για να ριχθεί άπλετο φως στην υπόθεση, παρά τις επιφυλάξεις που είχε διατυπώσει για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης και της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που θεωρούσαν ότι η υπόθεση είχε κλείσει με την παραίτηση των τριών υπουργών, αλλά και παίρνοντας υπόψη την προγενέστερη αρνητική εμπειρία άλλων ανάλογων επιτροπών.

Από την πρώτη στιγμή λειτουργίας της Επιτροπής φάνηκαν οι πραγματικές προθέσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας, όταν απέρριψε την πρόταση του ΚΚΕ και άλλων δυνάμεων για εκλογή διακομματικού προεδρείου και επέλεξε την εκλογή μονοκομματικού προεδρείου.

Προσκόμματα και δυσκολίες υπήρξαν συνεχώς στο έργο της Επιτροπής, με παρεμβάσεις του προέδρου κατά την εξέταση των μαρτύρων και κυρίως με την άρνησή του να θέσει στη διάθεση των εισηγητών των κομμάτων τα πρακτικά των προηγούμενων συνεδριάσεων της Επιτροπής, κατά παράβαση του κανονισμού της Βουλής αλλά και της απόφασης της ίδιας της Επιτροπής. Χαρακτηριστικό αυτής της τακτικής είναι ότι τα πρακτικά όλων των μέχρι τότε συζητήσεων της Επιτροπής διανεμήθηκαν στην προτελευταία συνεδρίασή της.

Με ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας δε στάθηκε δυνατόν να προχωρήσουν σε βάθος οι έρευνες και να διερευνηθούν κρίσιμες πτυχές της υπόθεσης. Η τακτική αυτή έγινε πιο φανερή προς τος τέλος των εργασιών της Επιτροπής και συγκεκριμένα:

- Ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ κ. Σταυρακάκης, παρά το γεγονός ότι είχε γίνει άρση του απορρήτου, αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν κατά την εξέτασή του στην επιτροπή, προφανώς με άνωθεν εντολές και σε συμπαιγνία με την κυβέρνηση όπως δείχνουν χαρακτηριστικά και οι δηλώσεις του κ. Πετσάλνικου. Και ενώ η πράξη του αυτή είναι παράνομη και τιμωρείται από το νόμο, η πλειοψηφία της Επιτροπής αρνήθηκε να λάβει τα μέτρα που είχε δικαίωμα και υποχρεωνόταν να πάρει και ειδικότερα να διατάξει την κράτησή του και την παραπομπή στο Αυτόφωρο, δίνοντας έτσι πλήρη κάλυψη στην ενέργεια αυτή του κ. Σταυρακάκη.

- Απέκλεισε από τον κατάλογο των μαρτύρων έναν από τους πλέον ουσιώδεις μάρτυρες, τον Τζορτζ Αριστείδου, ο οποίος φέρεται ως Κύπριος επιχειρηματίας και ο οποίος εμπλέκεται σε κρίσιμες φάσεις στην όλη υπόθεση. Ταυτόχρονα, απέκλεισε μεταξύ άλλων μαρτύρων τις τρεις συντρόφισσες του Οτσαλάν,την Ντιλάν και τις άλλες δύο Κούρδισσες, οι οποίες ήταν αυτόπτες μάρτυρες σε όσα διαδραματίστηκαν στην Κένυα μέχρι την παράδοση του Οτσαλάν. - Απέρριψε το αίτημα που υπέβαλε το ΚΚΕ να ζητηθούν από την ΕΥΠ και το υπουργείο Εξωτερικών όλα τα έγγραφα που έχουν σχέση με την υπόθεση Οτσαλάν. Οι ενέργειες αυτές της πλειοψηφίας δεν άφηναν την παραμικρή πλέον αμφιβολία για τις προθέσεις της, που ήταν το κουκούλωμα της υπόθεσης και οδήγησε στην αποχώρηση του ΚΚΕ από τις παραπέρα εργασίες της Επιτροπής.

Παρ' όλα αυτά και από τα στοιχεία που προέκυψαν κατά την εξέταση των μαρτύρων, επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις εκείνες που από την πρώτη στιγμή είχε κάνει το ΚΚΕ για το ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης στην παράδοση του Οτσαλάν, ότι δηλαδή η πολιτική της κυβέρνησης και οι συγκεκριμένες ενέργειές της οδήγησαν στην παράδοσή του".

Προχωρώντας στη συνέχεια ο Α. Κανταρτζής στην αξιολόγηση των γεγονότων που οδήγησαν στην παράδοση του Κούρδου ηγέτη, τονίζει:

"Η άρνηση των διαφόρων χωρών να δώσουν πολιτικό άσυλο ή να φιλοξενήσουν τον Οτσαλάν στο έδαφός τους είναι το αποτέλεσμα της ασφυκτικής πίεσης και των συντονισμένων ενεργειών των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών χωρών, που επιδίωκαν με διάφορους τρόπους την απομόνωση του PΚΚ και τη σύλληψη του Οτσαλάν με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Το γεγονός ότι ο Οτσαλάν κατόρθωσε να περάσει από τον αεροδρόμιο και να εισέλθει στην Ελλάδα στις 29 Γενάρη 1999, παρά τα υποτιθέμενα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που έλαβε η ΕΥΠ για να αποτρέψει την είσοδό του, δημιουργεί ένα μεγάλο ερωτηματικό:

Ηταν απλή σύμπτωση όλη αυτή η αλυσίδα ενεργειών ή παραλείψεων που σημειώθηκαν από τις διάφορες υπηρεσίες του αεροδρομίου ή μπορούσε να είναι απλώς αποτέλεσμα των ενεργειών - χωρίς άνωθεν τουλάχιστον ανοχή - μίας ομάδας ανθρώπων (του κ. Ναξάκη) που οργάνωσαν την άφιξή του στην Ελλάδα; Και μάλιστα όταν είναι δεδομένο ότι η ομάδα αυτή κινήθηκε μέσα στα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια των 10 - 12 ωρών που μεσολάβησαν από τη στιγμή που αποφάσισαν το ταξίδι μέχρι την αναχώρησή τους για την Αγία Πετρούπολη ώστε να παραλάβουν τον Οτσαλάν και να τον φέρουν στην Αθήνα. 'Η μήπως τελικά ήταν το αποτέλεσμα ενός γενικότερου σχεδιασμού κάποιων για την παράδοση του Οτσαλάν μέσα από ελληνικά χέρια";

Στο πόρισμα υπογραμμίζεται ότι η επιλογή της Κένυας, όπου υπήρχε πανίσχυρη παρουσία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ήταν επιλογή της κυβέρνησης και όχι του Οτσαλάν. Δεν έγινε δε, καμία προετοιμασία ούτε για την έξοδο του Κούρδου ηγέτη από την Κένυα, ούτε για τη φιλοξενία του εκεί, ενώ στη συνέχεια άρχισαν οι ανοιχτές πιέσεις της Αθήνας να "πετάξουν έξω" από την πρεσβευτική κατοικία τον Οτσαλάν, πράγμα που θα σήμαινε αυτόματα τη σύλληψή του. Τονίζεται ότι όλες οι κινήσεις του Οτσαλάν ήταν σε γνώση των ξένων μυστικών υπηρεσιών και αναφέρεται ότι η τελική συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και των αρχών της Κένυας δεν ήταν σε γνώση του Οτσαλάν και του επιβλήθηκε εκ των υστέρων, όταν πια δεν είχε άλλη επιλογή.