Σημειώνοντας ότι το κόστος των μέτρων που περιλαμβάνει η πρόταση νόμου «βαραίνει εργοδοσία και κράτος, με την αύξηση της φορολογίας και την κατάργηση φορολογικών και άλλων απαλλαγών», αφού «η προκλητική αύξηση της κερδοφορίας είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι χρήματα υπάρχουν», η Αλέκα Παπαρήγα παρουσίασε τις διεκδικήσεις που προβάλλει το ΚΚΕ:

1. Την επιστροφή των απωλειών από το 1950 έως σήμερα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο διάστημα 1951-75 κλάπηκαν 58 δισ. ευρώ. Την περίοδο 1999-2002 3,5 δισ. και μέχρι το 2002, 2 δισ., χώρια ό,τι χάθηκε με τα λεγόμενα δομημένα ομόλογα.

2. Την κατάργηση κάθε διάταξης για τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Το μόνο αποδεκτό είναι η τοποθέτηση σε τίτλους του Δημοσίου με εγγυημένη απόδοση που θα υπερκαλύπτει τον πληθωρισμό και με επιτόκιο που το ύψος του θα είναι στο ανώτατο επιτόκιο δανεισμού του Δημοσίου χωρίς μεσολάβηση τρίτων.

3. Τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, με αντίστοιχη μείωση κατά 5 χρόνια όταν εργάζονται σε βαριά και ανθυγιεινά.

4. Πλήρη σύνταξη ανεξαρτήτως ηλικίας με τη συμπλήρωση 30 χρόνων εργασίας ή 9.000 ενσήμων. Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 μέρες ασφάλισης. Σύνταξη στο 80% των αποδοχών του τελευταίου μήνα. Βάση για τον κατώτατο μισθό είναι τα 1.300 ευρώ που οδηγούν σε σύνταξη 1.050.

5. Καμιά πρόσθετη επιβάρυνση στους ασφαλισμένους. Να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα της μείωσης της συμμετοχής. Η προοπτική να είναι η κατάργησή τους.

6. Απαλλαγή των εργαζομένων και συνταξιούχων από την εισφορά στον κλάδο Υγείας και Πρόνοιας. Ο τομέας αυτός να είναι αποκλειστικά δημόσιος με κατάργηση της ιδιωτικής επιχειρηματικής δράσης.