ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ; «"Την επομένη των εκλογών η Δεξιά επιστρέφει στη γνωστή της θέση, αυτή της αντιπολίτευσης" επισήμανε ο Γιώργος Παπανδρέου και δεσμεύτηκε ότι το κόμμα του ως κυβέρνηση "θα βάλει τέλος στη διαφθορά και σε αυτούς που προσπαθούν να εξαγοράσουν συνειδήσεις με το ρουσφέτι", αλλά και "τέλος στην κοροϊδία, σε αυτούς που λυμαίνονται την περιουσία του ελληνικού λαού, στους κολλητούς και τους κουμπάρους"» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ)

ΟΠΩΣ «ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ 67»: «Δε θα πρέπει να πιστέψει κανείς όμως ότι από μόνο του το σκάνδαλο θα κρίνει τις εκλογές. Οι πολίτες προσδοκούν θετικές προτάσεις από τα κόμματα και κυρίως αξιόπιστες λύσεις στα προβλήματά τους. Και όπως έδειξαν οι χτεσινές δημοσκοπήσεις διατηρούν ακόμα πολλές επιφυλάξεις» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ)

ΑΓΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ... «Δε θα μιλήσουμε για το ασφαλιστικό, για την απασχόληση, για την υγεία, για τα σχολεία, για τα προβλήματα; Για την εξωτερική πολιτική και το ευρωπαϊκό μας μέλλον και τη θέση μας στον κόσμο; (...) ποιος εξυπηρετείται τελικά από μια μονοθεματική προεκλογική περίοδο; Ποιος θα ευθύνεται αν την επομένη ο πολίτης συνειδητοποιήσει ότι έριξε την ψήφο του χωρίς να ξέρει πώς θα τη χρησιμοποιήσει αυτός που την πήρε;» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ)

ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΗ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ: «Για τι πράγμα θα ψηφίσουμε λοιπόν; Θα μου πείτε, εντάξει, εκλογές έχουμε (...) τώρα προέχει η νίκη, πρέπει να φράξουμε τον δρόμο στη συντήρηση, στην παλινόρθωση, στη Δεξιά. Συμφωνώ. Αλλά πού βρίσκονται οι διαχωριστικές γραμμές; Αν υπάρχουν, είναι τόσο θολές που οι πολίτες αδυνατούν να τις διακρίνουν, αφού στις δημοσκοπήσεις το 60% των ερωτώμενων δηλώνει ότι πιστεύει πως οι πολιτικές που θα ακολουθήσει στα βασικά θέματα (εργασιακά, οικονομία, δημόσιος τομέας, διαφθορά) όποιο από τα δύο κόμματα κερδίσει τις εκλογές ελάχιστα θα διαφέρουν (...) οι μεγάλες ιδέες, τα μεγάλα οράματα, οι μεγάλες συγκρούσεις απουσιάζουν. Κανείς δε φιλοδοξεί να αλλάξει την κοινωνία. Ο καβγάς γίνεται για το ποιος θα ελέγξει το κρατικό μαγαζί. Οι αντιπαραθέσεις γίνονται για το ποιος θα είναι καλύτερος διαχειριστής» (ο Β. Μουλόπουλος στο ΒΗΜΑ)