Του Ηλία Μακρή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η ρύθμιση για την κατανομή των χώρων στα κόμματα ενόψει εκλογών δε φαίνεται λάθος. Ο σκηνοθέτης σκέφτηκε απλά: Οι συμπληρωματικές στο δικομματισμό δυνάμεις λογικό είναι να βρίσκονται κάπου κοντά.

Πάμε γι' άλλα: ΒΗΜΑ και ΑΥΓΗ συμπίπτουν: Μετεκλογική ακυβερνησία βλέπει το συγκρότημα, καθώς σύμφωνα και με την εφημερίδα του ΣΥΝ θεωρείται δεδομένη η μείωση του δικομματισμού. Το λάθος βρίσκεται στην πρόσθεση. Οταν διαπιστώνουν μείωση του δικομματισμού, προσθέτουν μόνο τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αφήνουν απέξω τις συμπληρωματικές δυνάμεις... Ασε που και η ακυβερνησία είναι επίσης μύθευμα. Μια ματιά στα όσα εξήγγειλε για το Ασφαλιστικό ο Καραμανλής δείχνει πως χρησιμοποιήθηκε καρμπόν με πρότυπο όσα ήδη έχει εξαγγείλει το ΠΑΣΟΚ και έχουν παραγγείλει οι διάφοροι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Οποιος απ' τους δύο κι αν είναι στην κυβέρνηση, με όποιο ποσοστό κι αν εκλεγεί, μπορεί να κυβερνήσει εφαρμόζοντας απλά το κοινό και για τους δύο πρόγραμμα.

Ασχετο: «Καταγγελτική μοιρολατρία»: Νεολογισμός. Που παραπέμπει σε εκείνη την κατάσταση όπου περισσεύει η καταγγελία αυτών που ο κόσμος τα 'χει βούκινο, για να καταλήξει δήθεν καταγγέλλοντας στο υποδόριο συμπέρασμα: «Τι τα θες, μονόδρομος είναι οι λύσεις, σου μένει μόνο να επιλέξεις διαχειριστή». Είναι η στιγμή που συναντώνται ιδεολογικά ο «αριστερός» Μουλόπουλος με τον «δεξιό» Πρετεντέρη. Ο πρώτος διαπιστώνει μοιρολατρικά πως η μόνη επιλογή είναι μεταξύ διαχειριστών και ο δεύτερος έχει ήδη διακηρύξει πως ακριβώς αυτό είναι και το ζητούμενο. Ο αναγνώστης αφήνεται ελεύθερος να «επιλέξει».

Οι παλιοί λέγανε πως το κρίσιμο δεν είναι να περιγράψεις τον κόσμο, αφού οι άνθρωποι ξέρουν τι ζουν, το κύριο είναι να αλλάξεις τον κόσμο, άρα τι προτείνεις; Οταν το 60% του κόσμου σου λέει ξέρω πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ίδιοι, είναι κρίσιμο, ακριβώς τότε, το τι λες σ' αυτούς τους ανθρώπους. Οταν σταματάς το γράψιμο στη διαπίστωση, το μόνο που διδάσκεις είναι μοιρολατρία απέναντι σε έναν μονόδρομο. Τα περί «αντικειμενικής δημοσιογραφίας» ας τα αφήσουμε στην άκρη. Η εφημερίδα είναι κατεύθυνση. Εχει ιδιοκτησία, εκφράζει ταξική θέση και άρα προτείνει θέση. Οταν μόνο διαπιστώνει, κι αυτό θέση είναι. Υπέρ της συντήρησης!

Εκεί και η διαφορά μας...

Γιατί, λύση - διέξοδος υπάρχει. Την προβάλλει το ΚΚΕ. Αλλά αυτή η λύση προϋποθέτει - ως πραγματική μείωση του δικομματισμού - την παράλληλη ενίσχυση της πολιτικής γραμμής που και εναντιώνεται στην κοινή γραμμή του δικομματισμού και αποδεικνύει πως έχουν δικό τους δρόμο να βαδίσουν τα λαϊκά στρώματα: Το δρόμο προς μια δική τους, λαϊκή εξουσία, για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λαϊκής οικονομίας στα πλαίσια του οποίου δε χωράνε τα μονοπώλια, ο ιμπεριαλισμός, το καπιταλιστικό κέρδος, δηλαδή.

Αυτή η πρόταση βγαίνει έξω από τα πλαίσια διαχείρισης του σημερινού συστήματος, αυτήν την πρόταση προβάλλει το ΚΚΕ και αποκρύπτουν όσοι κλαίνε για τα αδιέξοδα του πολιτικού συστήματος.

Ο εργάτης έχει κάθε λόγο να χειροκροτεί για κάθε αδιέξοδο των καπιταλιστών...