Το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου εργαζομένων σε επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα ανήγγειλε προχτές ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ν. Σαρκοζί. Για την επίθεση χρησιμοποιεί ως χυδαίο επιχείρημα την «αδικία» την οποία υφίστανται οι εργαζόμενοι στον υπόλοιπο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα που συνταξιοδοτούνται αργότερα. Ενώ κινδυνολογεί και για τις οικονομικές αντοχές των εν λόγω Ταμείων, εξαιτίας των «προνομιακών» όρων συνταξιοδότησης. Ορισμένοι από τους εργαζόμενους που η κυβέρνηση Σαρκοζί χαρακτηρίζει «προνομιούχους» συνταξιοδοτούνται νωρίτερα, γιατί εντάσσονται στην κατηγορία των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ). Για τις προωθούμενες αλλαγές, ξεκίνησε από χτες στη Γαλλία ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος».

Αν όλα τα παραπάνω ακούγονται γνωστά, είναι γιατί ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποίησε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να δικαιολογήσει - και τελικά να ψηφίσει - τον αντιασφαλιστικό νόμο 3029, γνωστό και ως «νόμο Ρέππα», που μεταξύ άλλων έβαλε τις βάσεις για τον αποχαρακτηρισμό επαγγελμάτων από τη λίστα των ΒΑΕ. Αλλά και με αυτά που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, προκειμένου να προωθήσει την πλήρη εφαρμογή αυτού ακριβώς του νόμου. Οπως ίδια, βέβαια, είναι και η τακτική του «κοινωνικού διαλόγου» που νομιμοποιεί τους αντιασφαλιστικούς - αντεργατικούς σχεδιασμούς στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε κάθε άλλη χώρα.

Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική αστική τάξη και οι πράσινες ή γαλάζιες κυβερνήσεις της, απολαμβάνουν το «προνόμιο» να είναι από τους πρώτους που υλοποίησαν τους κεντρικούς αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό και με τέτοια προσήλωση, ώστε να αποτελούν οδηγό στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις για άλλες χώρες, όπως η Γαλλία...