Η κοντή μνήμη είναι κακός σύμβουλος. Και τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα για τον εργάτη που δε θα ψάχνει διαρκώς να βρει σε ποια οικονομία αντιστοιχεί ποια πολιτική. Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα βοηθά και στην ερμηνεία των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ. Οπου, ο καυγάς για τα πρόσωπα καταφανώς αφορά όχι στην αλλαγή πολιτικής, αλλά στη συνέχιση του εγκλωβισμού μεγάλων τμημάτων λαϊκών στρωμάτων, ώστε να συνεχίζεται ανεμπόδιστα η εφαρμογή πολιτικών κομμένων και ραμμένων στα μέτρα της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Στη φύση αυτού του συστήματος είναι η απάτη. Από την ίδια την οικονομική βάση στην οποία παρουσιάζεται σαν προσφορά προς τον εργάτη ο μισθός του, ενώ αντιστοιχεί σ' ένα μικρό μόνο μέρος της παραγωγής του, ως την πολιτική έκφραση που παριστάνει την άμωμη ενώ είναι μέχρι το λαιμό χωμένη στην εξάρτηση από την οικονομία.
Σ' αυτό το φόντο καλλιεργούνται αυταπάτες περί απεξάρτησης των αστικών κομμάτων. Φερετζέ ψάχνουν. Ωστε το «άι σιχτίρ» από τα λαϊκά στρώματα να είναι ελεγχόμενο. Γι' αυτό και οι κωλοτούμπες σε κάτι άρθρα που θέλουν να τα έχουν καλά και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.
Ασχετο: Πρόσεξε μια ημερομηνία: 1945. Η ανθρωπότητα βγαίνει από τον πόλεμο. Η ακτινοβολία του σοσιαλισμού τεράστια. Οι καπιταλιστές υποχρεώνονται σε παραχωρήσεις, όπως τα βαριά κι ανθυγιεινά. Αυτά παίρνουν τώρα πίσω. Ποιος είπε πως η αντεπανάσταση τελείωσε;
«Ελευθεροτυπία»: Ακόμα να χωνέψετε το 8,2%; Και πρέπει γι' αυτό το λόγο να καταφεύγετε σε αρθρογραφία τού τύπου «το ΚΚΕ βρίσκεται στο απυρόβλητο ενώ ταυτίστηκε με το πλέον απολυταρχικό καθεστώς στην ανθρώπινη ιστορία»; Είναι γνωστό ότι η «προοδευτικότητά» σας φτάνει ως την «αριστεροσύνη» που δε θίγει τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Τέτοιο «αριστερό πολιτικό οργανισμό των συμβιβασμών» λέτε πως θέλετε. Γι' αυτό, λοιπόν, καταφεύγετε σε αγοραίο αντικομμουνισμό;