Εναν χρόνο μετά τον καταστροφικό σεισμό της Αττικής είναι -όσον αφορά στην αποκατάστασή τους - σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα για τις χιλιάδες σεισμόπληκτες οικογένειες. Οι συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς είναι άθλιες. Η διαδικασία της έστω και αυτής της μίζερης και σαφώς αναποτελεσματικής αποκατάστασης έχει βαλτώσει με ευθύνη της κυβέρνησης. Οι αιτίες για τις καταρρεύσεις των κτιρίων έχουν «χαθεί», σύμφωνα με τις επίσημες κυβερνητικές ανακοινώσεις. Οι αποζημιώσεις προς τους πληγέντες εξαντλήθηκαν σε ένα 200χίλιαρο.
Ο χρόνος που πέρασε απλά επιβεβαίωσε μια δεδομένη πολιτική. Την πολιτική μιας κυβέρνησης που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν καύσιμο για την αδηφάγα μηχανή που δουλεύει ασταμάτητα για να τροφοδοτεί με πλούτο την άρχουσα τάξη. Και για να διαπιστώσουμε τα παραπάνω δεν έπρεπε να περάσει ένας χρόνος από το σεισμό της Αττικής. Κατά τη διάρκεια του χρόνου πολλές ήταν οι περιπτώσεις που μας θύμισαν τον ετήσιο απολογισμό της ντροπής, που τα στελέχη της κυβέρνησης παρουσίασαν στον ελληνικό λαό. Αλλωστε, αντίστοιχους απολογισμούς έχουμε δει και σε περιπτώσεις καταστροφικών πλημμυρών, πυρκαγιών ή παλαιότερων σεισμών.
Ενας ατέλειωτος κύκλος νεκρών. Ενας ατέλειωτος κύκλος καταστροφών. Ενας ατέλειωτος κύκλος από υποσχέσεις και προγράμματα αποκατάστασης. Και τελικά, τίποτα, παρά μια τραγική επανάληψη της πιο σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής. Που υποτάσσει την ανθρώπινη ζωή στους νόμους του κέρδους. Που ασελγεί πάνω στα πτώματα των νεκρών, όταν ξεδιάντροπα δηλώνει ότι δε βρήκε τους φακέλους των κτιρίων που κατέρρευσαν. Που εμπαίζει τους ξεσπιτωμένους, όταν τους κατηγορεί για καθυστέρηση στην πορεία αποκατάστασής τους. Που ξεφτιλίζει κάθε έννοια αξιοπρέπειας, όταν «σβήνει» από τα στοιχεία της περισσότερες από 30.000 ιδιοκτησίες που έχουν υποστεί καταστροφές μόνο και μόνο για να παρουσιάσει βελτιωμένους τους αριθμούς της αποκατάστασης.
Δεν έχει όρια η κοροϊδία της κυβέρνησης προς τους σεισμόπληκτους της Αττικής αλλά και άλλων περιοχών της χώρας. Οπως τα κροκοδείλια δάκρυα αρκετών υπουργών οι οποίοι παραβρέθηκαν στα μνημόσυνα που τελέστηκαν χτες για τους νεκρούς από το σεισμό. Νεκροί που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής τους. Και αν όλοι δε συνειδητοποιήσουμε γρήγορα ότι ακριβώς αυτή η κοροϊδία είναι η δεδομένη πολιτική που υποτάσσει τα πάντα στο βωμό των κερδών και της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών, τότε δεν υπάρχει καμία διέξοδος από το θρήνο και τα συντρίμμια.
Ομόνος δρόμος για να σταματήσουμε να θρηνούμε νεκρούς είναι η ενεργοποίηση όλων. Οχι μόνο των πληγέντων. Το πρόβλημα άλλωστε δεν είναι μόνο εκείνων που χτυπιούνται σήμερα από αυτή την πολιτική. Γιατί έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι υποψήφιοι. Γι' αυτό είναι αναγκαία η μαχητική συσπειρωμένη ενεργοποίηση των φορέων, των εργαζομένων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των επιστημόνων για λήψη και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων για την προστασία της ζωής μας. Γιατί πλέον υπάρχει και θέμα επιβίωσης.
«Πρέπει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο για την αλλαγή πλεύσης της χώρας. Για μια πολιτική που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και όχι τους αριθμητικούς δείκτες και τα κέρδη των κάθε είδους οικονομικών συμφερόντων», όπως επισημαίνει και στην ανακοίνωσή του, με αφορμή τον ένα χρόνο από το σεισμό, το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ.
Feeds
Ολη η αλήθεια για τις δηλώσεις Κεφαλογιάννη 
