Η ΒΙΑ ΠΟΥ ΤΗ ΛΕΝΕ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ: «Υποστηρίζει τη δυνατότητα των επιχειρήσεων για να "προσαρμοσθούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες" είτε να μεταβάλλουν τον αριθμό των εργαζομένων σ' αυτές, που δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αναγνώριση του δικαιώματός τους για ομαδικές απολύσεις, είτε να υιοθετούν "ευέλικτες μορφές οργάνωσης της εργασίας, όπως, π.χ., την ομαδική εργασία, την εναλλαγή καθηκόντων, την αυτονομία στην εργασία και - αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους εργαζόμενους - το ευέλικτο ωράριο εργασίας" (...) Επιμένει η Κομισιόν στη θέσπιση ευέλικτης εργασίας που ευνοεί τη μερική απασχόληση. Και τούτο προκειμένου οι εργοδότες να ελέγχουν καλύτερα τους πλέον ανειδίκευτους εργαζόμενους με μικρότερες αναγκαστικά αμοιβές» (το ρεπορτάζ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: «Εκτός ΒΑΕ θα βρεθούν κομμώτριες, τεχνικοί και εκφωνητές ραδιοφώνου, πλύντες πρατηρίων βενζίνης, καμαρότοι, πωλητές χονδρικής κρεάτων και λαχανικών, εισπράκτορες και ελεγκτές εισιτηρίων τρόλεϊ, ψήστες, μουσικοί πνευστών οργάνων και εμφανιστές φιλμ» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ; «Το υπάρχον σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει τελευτήσει τον βίο του. Ετσι όπως έχει διαμορφωθεί (...) απειλεί σοβαρά το ίδιο το σύστημα κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που το γέννησε. Αυτό το απλό ουδείς το λέει επειδή δυο τινά μπορεί να συμβούν: είτε το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να ανατραπεί και πράγματι να εγκαθιδρυθεί σοσιαλιστικό κράτος, είτε το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να αλλάξει ριζικά και στη θέση του να κτισθεί ένα νέο με άλλους κανόνες, άλλες υποχρεώσεις και άλλες συντάξεις» (ο Αντ. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: «Το ασφαλιστικό είναι σαφές ότι πρέπει να αναπροσαρμοστεί. Οι "στρεβλώσεις" που έχει είναι εμφανείς. Πρέπει πολλά πράγματα ν' αλλάξουν (...) Ούτε μπορούν στα όρια ηλικίας σε κάθε περίπτωση (εκτός της εθελοντικής) να ξεπεράσουν το 65ο έτος της ηλικίας. Ο κόσμος καταλαβαίνει όταν του μιλάς με καθαρότητα και σοβαρότητα» (ο Παν. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).