Η παρουσίαση της έκδοσης, που επιμελήθηκε η Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ, «Η Κομμουνιστική Διεθνής» έγινε χτες στο Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης». Την παρουσίαση της έκδοσης έκανε σε νέους ερευνητές και μεταπτυχιακούς κυρίως από τις Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο υπεύθυνος του Κέντρου, Νίκος Παπαγεωργάκης, ο οποίος τόνισε ότι έχει προγραμματιστεί ένα ολόκληρο πλέγμα εκδηλώσεων για να έρθουν σε επαφή οι νέοι επιστήμονες και όχι μόνο με τις δυνατότητες, το αρχειακό υλικό και τη βιβλιογραφία που προσφέρει το Επιμορφωτικό Κέντρο «Χαρίλαος Φλωράκης».

Παίρνοντας το λόγο η Ελένη Μπέλλου, είπε ότι «η Κομμουνιστική Διεθνής» είναι πιστή ανατύπωση παλαιότερης έκδοσης του ΚΚΕ, την οποία έβγαλε ένα ή δύο χρόνια μετά την ίδρυσή του. Περιλαμβάνει υλικά του 2ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, γνωστής και ως Γ΄ Διεθνής. Οπως υπογράμμισε, πρόκειται για την πιο οργανωμένη και ώριμη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης σε διεθνές επίπεδο και συμπλήρωσε ότι το πολιτικό εργατικό κίνημα είχε γνωρίσει στο παρελθόν και άλλες τέτοιες διεθνείς ενώσεις όπως η 1η Ενωση Κομμουνιστών, η Α΄ Διεθνής και η Β΄ Διεθνής.

Προχωρώντας στη σύντομη παρουσίαση του περιεχομένου, σημείωσε πως η Κομμουνιστική Διεθνής ιδρύεται το 1919 και το 1920 πραγματοποιείται το Συνέδριο. Τη χαρακτήρισε προϊόν της μεγάλης ανάπτυξης του επαναστατικού κινήματος με φόντο τη μεγάλη νίκη της Σοσιαλιστικής Οχτωβριανής Επανάστασης, η οποία επιτάχυνε την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμεων και από εκεί προέκυψε ακόμα πιο έντονα η ανάγκη διεθνούς συντονισμού του επαναστατικού εργατικού κινήματος που δρούσε σε κάθε χώρα. Γεννήθηκε ακόμα, όπως σημείωσε, και ως απάντηση στη χρεοκοπία της Β΄ Διεθνούς, η οποία στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε στην έκφραση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, αλλά λειτούργησε προδοτικά. Πρόδωσε σε συνθήκες που δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις για επαναστατική κατάσταση, δηλαδή αντί να εμπνεύσει, να χαράξει την πορεία των κομμουνιστικών κομμάτων σε σύγκρουση με την αστική τάξη, η σοσιαλδημοκρατία στήριξε την αστική τάξη. Ο Λένιν, όπως συμπλήρωσε λίγο παρακάτω η Ελένη Μπέλλου, ήρθε σε πλήρη ρήξη με τη Β΄ Διεθνή και κήρυξε πόλεμο στην προδοτική αυτή στάση που υιοθέτησε. Μαζί του και πολλοί άλλοι κομμουνιστές, όπως ο Λίμπκνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ που συγκρούστηκαν αποφασιστικά με τη Β΄ Διεθνή και τα οπορτουνιστικά στοιχεία στα κομμουνιστικά κόμματα.

Αυτή την αναγκαιότητα υπηρετούσε και η δημιουργία μιας άλλης Κομμουνιστικής Διεθνούς, δηλαδή την ανάγκη διαπάλης με τα οπορτουνιστικά ρεύματα, που σε κάθε εποχή μπορεί να παίρνουν άλλη μορφή, μα σε κάθε περίπτωση εκφράζουν μια τάση μη αμφισβήτησης της πηγής της εκμετάλλευσης, που είναι η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Ιδιαίτερα υπογραμμίστηκε ότι η παρούσα έκδοση δεν έχει μόνο αρχειακή αξία, η οποία είναι αναμφισβήτητη καθώς περιλαμβάνει υλικό που πρώτη φορά δημοσιεύεται στην ελληνική γλώσσα και γι' αυτό έχει ξεχωριστή αξία. Το πιο σημαντικό, η ανεκτίμητη αξία του έγκειται στη θεωρητική και πολιτική σημασία των ντοκουμέντων. Ασχολείται με τις νομοτέλειες της επαναστατικής πολιτικής δράσης της εργατικής τάξης, με πολύ ζωντανά διδάγματα για το σήμερα. Με αρχές και τάσεις που πρέπει να διέπουν τη δράση του πολιτικού εργατικού κινήματος και σήμερα. Αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως η τάση τα φτωχά λαϊκά στρώματα να καταστρέφονται - όχι εντελώς - από την τάξη των κεφαλαιοκρατών και η αναγκαιότητα της εργατικής τάξης να δημιουργήσει συμμαχία με αυτά τα στρώματα, να αποσπάσει τη στήριξή τους, κάτι που είναι διαχρονικό και ισχύει και στις μέρες μας.

Αλλο παράδειγμα: Η στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, στα οπορτουνιστικά ρεύματα, ως δυνάμεις που τραβούν το εργατικό κίνημα στο συμβιβασμό.

Αλλο ζήτημα που αναδεικνύεται μέσα από τα κείμενα της Κομμουνιστικής Διεθνούς είναι οι διάφορες μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης, κάτι που αποτελεί νομοτελειακά αναγκαιότητα, τόσο προεπαναστατικά όσο και μετεπαναστατικά, όσο υπάρχει η πάλη του καινούριου με το παλιό. Αναδεικνύεται ακόμα η ανάγκη ύπαρξης του Κομμουνιστικού Κόμματος ως της οργανωμένης συνειδητής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Παράλληλα, η αναγκαιότητα να οργανώνεται η εργατική τάξη στα σοβιέτ, με άλλα λόγια να συμμετέχει σε όλες τις διαδικασίες της διοίκησης και στον έλεγχο, αυτή θα είναι η μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης με την οποία ασκείται η νέα εξουσία.

Τέλος, η Ελένη Μπέλλου, απευθυνόμενη στους νέους επιστήμονες, τους κάλεσε να συμβάλουν οργανωμένα και ατομικά ο καθένας στο να πέσει φως σε ορισμένες πλευρές της ιστορίας του εργατικού κινήματος, να συμβάλουν έτσι ώστε να οξυνθεί η ιδεολογική διαπάλη στα πανεπιστήμια και με τη μελέτη τους να ασκήσουν την επιστήμη τους για λογαριασμό της κοινωνικής προόδου, του Κόμματος και των εργαζομένων.