ΣΥΝΕΧΊΖΟΥΝ να κατακλύζουν τα τηλεοπτικά παράθυρα κυβερνητικά στελέχη και άλλοι ...«αυθόρμητοι κοινωνικοί παράγοντες» που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί απεργεί ο κόσμος.

Δεν υπάρχει λόγος, λένε, τα αιτήματά τους είτε είναι παράλογα, είτε έχουν ικανοποιηθεί.

Μάλλον πρέπει να το αντιστρέψουμε λίγο το ερώτημα να δούμε πώς θα το απαντήσουν: Τι άλλο πρέπει να γίνει για να έχουμε απεργίες;

Ορια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται, αποθεματικά Ταμείων μειώνονται, ασφαλιστικά δικαιώματα πλήττονται βάναυσα και τσακίζονται οι νέοι εργαζόμενοι.

Αν αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τότε τι μπορεί;

Εχουν γνωρίσει ποτέ κανέναν που να τον κλέβουν κι αυτός να χαίρεται, να χαμογελάει και να μην κάνει τίποτε;

Ας το πούνε ευθέως καλύτερα: Δε θέλουν να έχει δικαίωμα να αγωνίζεται κανένας και η πολιτική τους να περνάει χωρίς αντιδράσεις.

Θέλουν, επίσης, να θεωρήσουμε όλοι αυτονόητο ότι πρέπει να πληρώσουμε για τα προβλήματα των Ταμείων που προκάλεσαν οι δικές τους πολιτικές.

Δυστυχώς - γι' αυτούς - δε θα τους γίνει το χατίρι.

ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ γενικό χαμό η κυβέρνηση ...πάλι μείωσε την ανεργία. Στο 8,9% λέει την έφτασε κι όπως πάμε σε λίγο δε θα υπάρχουν άνεργοι!

Θα υπάρχουν φυσικά οι εκατοντάδες χιλιάδες που δεν καταγράφονται από τον ΟΑΕΔ. Αυτούς δεν τους ...αναγνωρίζουν.

Θα υπάρχουν και θα πληθαίνουν οι ημι-απασχολούμενοι, οι μερικώς απασχολούμενοι, οι ολίγον απασχολούμενοι και οι συμβασιούχοι.

Ομως, όλοι αυτοί δε «μετράνε» στις στατιστικές, άσχετα αν δεν έχουν δουλειά ή αν δεν μπορούν να ζήσουν.

Αλλωστε, η ...πραγματικότητα ουδέποτε ήταν το προνομιακό πεδίο προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής.