Ο λόγος δίνεται από τον συντονιστή της παρουσίασης στον Κώστα Νάση, πρόεδρο του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας. Στη σύντομη παρέμβασή του ο ομιλητής σημείωσε τα παρακάτω:

«Γεια σας. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Θα πω, όσο μπορώ, λίγα πράγματα, θα θίξω ορισμένα πράγματα για να τελειώσω όσο μπορώ γρηγορότερα. Σχετικά με το Μέτωπο βέβαια.

Και η αποψινή σύσκεψη απασχολήθηκε με το Μέτωπο και δικαιολογημένα. Νομίζω από την εμπειρία που έχω ότι το Μέτωπο, η αναγκαιότητα του οποίου είναι δεδομένη για πολλά και διάφορα ζητήματα και για την επίλυση αυτών των ζητημάτων, καθυστέρησε σημαντικά. Και θα μπορούσε κανένας να πει ότι δεν καθυστέρησε και δικαιολογημένα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει ολόκληρη ιστορία με τα μέτωπα. Ιδρυσε το ΕΑΜ. Μεγαλούργησε και σε συνέχεια στα άλλα μέτωπα που στη βάση τους ήταν λαϊκά μέτωπα. Το αντιδικτατορικό λαϊκό μέτωπο στην 4η Αυγούστου, την Ενωμένη Αριστερά μετά τη χούντα, το Συνασπισμό το γνωστό και επιδιώκει τώρα να δημιουργηθεί ένα καινούριο μέτωπο, αντάξιο του προορισμού του.

Νομίζω όλα τα μέτωπα, τα οποία ίδρυσε βασικά το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποδείχτηκαν κατά κανόνα βιώσιμα, από το ρόλο διαχρονικά που έπαιξαν. Ο Συνασπισμός σαν αρχή, σαν θέση, σαν κατεύθυνση ήταν σωστή η δημιουργία του. Αλλο, έγιναν λάθη λειτουργικά, χειρισμού κλπ. και έτσι ας πούμε δεν πρόκοψε όσο μπορούσε να προκόψει. Και σας λέω ένα πράγμα και αν θέλετε να το θυμάστε. Οτι δεν είναι δυνατόν να γίνει οποιοδήποτε μέτωπο από το μεγαλύτερο έως το μικρότερο εάν δεν υπάρχει μέσα το Κομμουνιστικό Κόμμα. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν οποιοδήποτε μέτωπο να είναι βιώσιμο χωρίς το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αντικειμενικά. Γι' αυτό νομίζω ότι αν εδώ στην Ελλάδα οι αριστερές δυνάμεις αντιλαμβάνονταν ότι από τα ίδια τα πράγματα χρειάζεται ένα μέτωπο γενικότερο, έπρεπε να παραδεχτούν οι ίδιοι ότι δε γίνεται βιώσιμο μέτωπο χωρίς να είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Τώρα από εδώ και πέρα να πω 2-3 πράγματα πάλι για το Μέτωπο. Νομίζω ότι πρέπει να προσεχτεί περισσότερο, δηλαδή πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί περισσότερο αυτή η προσπάθεια διότι είναι σημαντικότατη και πρέπει όσο το δυνατόν γρηγορότερα να πάρει σάρκα και οστά.

Πρώτον, λέμε ορισμένα πράγματα για το μέτωπο. Αντιιμπεριαλιστικό. Εκ των πραγμάτων είναι αντιιμπεριαλιστικό. Εδώ από το 1821 μέχρι σήμερα η εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας αντί να πήγαινε διαχρονικά μπροστά πήγαινε πίσω και έφτασε στο σημερινό σημείο και πιο χαρακτηριστικά με τα περσινά γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία και με τα φετινά. Δηλαδή, με αυτές τις ωμές και βάναυσες ας πούμε επεμβάσεις στα εσωτερικά των άλλων χωρών, όλων των χωρών και ιδιαίτερα της Γιουγκοσλαβίας. Τώρα φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης. Λένε στον Μιλόσεβιτς ότι πρέπει να φύγει αυτός, ότι είναι ο εγκληματίας κλπ. Δεν είναι έτσι. Δε θα μείνουν έτσι τα πράγματα. Ολα αυτά, κατά τη δική μου γνώμη την ταπεινή, έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Οι λαοί, οι εργάτες, οι αγρότες, οι εκμεταλλευόμενοι, όσο πάνε και ξυπνάνε και βρίσκουν σιγά σιγά το δρόμο τους.

Αντιμονοπωλιακό μέτωπο. Είναι από τα ίδια τα πράγματα αντιμονοπωλιακό, δεδομένου ότι ο βαθμός, η μορφή και η ανάπτυξη των στοιχείων του καπιταλισμού στη χώρα μας είναι τέτοια, είναι δηλαδή τόσο εκμεταλλευτικά, που έφτασαν πλέον και φτάνουν να γίνονται οδοστρωτήρες και να συνθλίβουν λαούς ολόκληρους, να κάνουν εκατομμύρια φτωχότερους και ελάχιστους πλουσιότερους. Είναι φυσικό να έχει αυτό το χαρακτήρα, τον αντιμονοπωλιακό.

Νομίζω όμως στην ονομασία του Μετώπου δεν είναι δηλαδή, δεν ωφελεί, πώς να το πω, να το λέμε συνέχεια το όνομά του αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό μέτωπο. Και όσο να καταλήξουμε εδώ περάσαμε από ορισμένα στάδια το λέγαμε και έτσι, το λέγαμε και αλλιώς. Το Μέτωπο αυτό είναι εκ των πραγμάτων έτσι, έχει μέσα του, περικλείνει αυτά τα στοιχεία. Πάει, τι να το κάνουμε; Εγώ νομίζω, λέω μια γνώμη, ότι αυτό το Μέτωπο στις σημερινές συνθήκες, που δεν αλλάζουν και πολύ από παλαιότερες συνθήκες, από κατοχικές συνθήκες, και σήμερα έχει ευρύνει από τα ίδια τα πράγματα το Μέτωπο αυτό, έπρεπε να έχει όνομα Πατριωτικό Μέτωπο. Τίποτα άλλο. Το πατριωτικό μέτωπο δεν είναι εθνικιστικό μέτωπο. Η λέξη δηλαδή πατριωτικό είναι άλλη και το εθνικιστικό είναι άλλο. Επομένως έπρεπε να είχε αυτό το όνομα, γιατί τα άλλα τα έχει. Αλλά τι παθαίνουμε; Πώς να το πω; Εχουμε ακόμα κατάλοιπα ή αν θέλετε ακόμα μας επηρεάζουν τα γνωστά σύνδρομα.

Επίσης, ένα άλλο πράγμα: Στην ολοκλήρωση των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος για το Συνέδριο, και όταν θα γίνει το Συνέδριο, να λάβει υπόψη της η συντρόφισσα Αλέκα Παπαρήγα και το θέμα της εργατο-αγροτικής συμμαχίας. Πρέπει να τοποθετηθεί όχι έτσι πρόχειρα, αλλά σωστά. Ας το πω φιλοσοφικά, οργανωτικά κλπ. Ασχετα αν σε δεδομένες περιόδους δεν υπάρχουν ανάλογοι ή ανάλογος φορέας που να μπορεί να εκφράσει αυτό που λέμε εργατοαγροτική συμμαχία, δεδομένου ότι πρώτος σύμμαχος της εργατικής τάξης και κατά συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι η αγροτιά. Και πρέπει να έχει και εδώ πέρα τη θέση της θεωρητικά για να υλοποιηθεί στην πορεία και υλικά. Βέβαια, θα ήθελα να πω και άλλα, αλλά δεν πειράζει σε άλλη ευκαιρία θα είμαι περισσότερο προετοιμασμένος, θα έχω χρόνο περισσότερο και θα πω περισσότερα. Σας ευχαριστώ».