Από αυτήν την άποψη, αλλά και το ότι δέχονται σοβαρά χτυπήματα, που καθιστά δύσκολη την επιβίωσή τους στη μεγάλη τους πλειοψηφία, κρίνεται απαραίτητη η κοινή δράση με την εργατική τάξη ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές που τα υπηρετούν. Τα κοινά προβλήματα εργατικής τάξης και ΕΒΕ είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Η μεγάλη πλειοψηφία των ΕΒΕ έχει το ίδιο εισόδημα με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Δουλεύουν πάνω από 10 ώρες την ημέρα και κάθε μέρα. Εργατική τάξη και ΕΒΕ καταπιέζονται από τα μονοπώλια. Φορολογούνται το ίδιο στυγνά και άδικα. Τα παιδιά και των δυο πάνε στα ίδια σχολεία, μένουν το ίδιο αμόρφωτα, πληρώνουν τα ίδια φροντιστήρια. Πάνε στα ίδια νοσοκομεία, πληρώνουν το ίδιο «φακελάκι», στήνονται στις ίδιες ουρές, στα ίδια ράντσα. Το ίδιο δεν κερδίζουν τίποτα και οι δυο, από τη δήθεν ανάπτυξη της χώρας, γιατί τη μερίδα του λέοντος την καρπώνονται και την αυγαταίνουν οι μεγάλοι. Οι μεγαλοκεφαλαιοκράτες εκτός από την υπεραξία που καρπώνονται από τη στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, παράλληλα καρπώνονται πλούτο από τους εκατοντάδες χιλιάδες ΕΒΕ, είτε εκτοπίζοντάς τους από την αγορά, είτε δουλεύοντας φασόν γι' αυτούς, είτε συμπιέζοντας την τιμή των προϊόντων που αγοράζουν απ' αυτούς. Με τις σοβαρές δυσκολίες επιβίωσης που βιώνει ο λαός, παρατηρείται σε μεγάλο ποσοστό ότι ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων περνάει στους ΕΒΕ και το ανάποδο ή έχουμε ταυτόχρονα και τα δυο, δηλαδή εργαζόμενοι να ανοίγουν ένα μαγαζάκι που το δουλεύει κάποιος από την οικογένεια.

Είναι ανάγκη λοιπόν για το Μέτωπο να υπάρξει συμπόρευση εργαζομένων - ΕΒΕ, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε αυτό πρώτα εμείς, σ' όλη την ιεραρχία του Κόμματος, γιατί εδώ έχουμε σοβαρή αδυναμία. Και το θέμα δεν είναι να κάνουμε διαπιστώσεις για τις ιδιορρυθμίες του στρώματος των ΕΒΕ, αλλά πώς θα παρέμβουμε δυναμικά, να τους πείσουμε, να τους κερδίσουμε, να τους δώσουμε να καταλάβουν ποια είναι η αιτία των σοβαρών προβλημάτων τους σε όλους τους τομείς. Το κύριο να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι μόνο με μέτωπο με τους εργαζόμενους, στη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό θα βρουν λύση τα προβλήματά τους. Θα εργάζονται ανθρώπινα. Θα βοηθηθούν από τη λαϊκή κυβέρνηση και ιδιαίτερα κλάδοι που έχουν προοπτική στο σοσιαλισμό σύμφωνα με τις ανάγκες της σχεδιασμένης οικονομίας. Για όσους δεν υπάρχει προοπτική δε θα πεταχτούν στο δρόμο, όπως γίνεται τώρα στον καπιταλισμό σαν στυμμένες λεμονόκουπες, αλλά θα απασχοληθούν σ' άλλους κλάδους με όλα τα δικαιώματα που θα απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι (υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές, συνταξιοδότηση κλπ.), να μπορούν να απολαμβάνουν τον μπόλικο ελεύθερο χρόνο τους δημιουργικά. Να τους εξηγήσουμε ότι το ΑΑΔΜ, η λαϊκή εξουσία και ο σοσιαλισμός, διαμορφώνει ανθρώπους που θα μπορούν, αξιοποιώντας τις παραγωγικές δυνάμεις, να παράγουν έργο για την κοινωνία στο 7ωρο-8ωρο και τον υπόλοιπο χρόνο τους να τον αξιοποιούν για κοινωνικές δραστηριότητες, ψυχαγωγία, ξεκούραση κ.λπ. και όχι ανθρώπους που από το πρωί έως το βράδυ να κυνηγούν το κέρδος, πώς να τα κονομήσουν, θα σκέπτονται πώς πάνε οι μετοχές και το μυαλό τους να είναι στο ΛΟΤΤΟ και στον τζόγο. Αυτό το πρότυπο πλασάρει ο καπιταλισμός, δηλαδή ανθρώπους να σκέπτονται μόνο την πάρτη τους και ας πεθάνει ο διπλανός τους ή μάλλον να πεθάνουμε το διπλανό μας για να ζήσουμε εμείς. «Τι μας ενδιαφέρει εμάς για το συνάνθρωπό μας που υποφέρει, για τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που λιμοκτονούν, εγώ να είμαι καλά και να κονομάω».

Ετσι λοιπόν όλες οι οργανώσεις να πλησιάσουν ακόμη περισσότερο τους ΕΒΕ, για να κατανοήσουν την ανάγκη της κοινής δράσης με την εργατική τάξη. Μια πρώτη προσπάθεια έγινε στις 21/10 με το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Παράλληλα οι σύντροφοι και φίλοι ΕΒΕ πρέπει να ξεφύγουν από τη συντεχνιακή δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα και να προσπαθούν να δένουν το πρόβλημα στον κλάδο με το γενικότερο πολιτικό και την ανάγκη συμπόρευσης με τους εργαζόμενους ενάντια στον κοινό εχθρό, τα μονοπώλια και αυτούς που τα υπηρετούν. Να τους εξηγούν ότι μόνο με τον αγώνα και τη λαϊκή εξουσία θα ξεφύγουν από το πρεσάρισμα και το κλείσιμο που τους επιφυλάσσουν η ΕΕ, η κυβέρνηση και οι πολυεθνικές.

Αυτή η προσπάθεια για ενότητα δράσης εργατικής τάξης - ΕΒΕ δε διαπερνά όσο απαιτείται μέσα από τις Θέσεις. Πολύ φοβάμαι ότι αν δεν πάρουμε μέτρα και δε γίνει καθαρό μέσα στις αποφάσεις του Συνεδρίου, δε θα γίνει υπόθεση όλου του Κόμματος στο μέλλον, αλλά μερικών «ειδικευμένων» στελεχών.

Επομένως απαιτείται, εκτός από τη συνειδητοποίηση της ανάγκης για ενότητα δράσης εργατικής τάξης - ΕΒΕ, άμεσα πρωτοβουλίες Εργατικών Σωματείων - Ομοσπονδιών - ΠΑΜΕ, καλέσματα, επαφές, περιοδείες, παρεμβάσεις από κοινού, συσκέψεις κ.λπ. στο χώρο των ΕΒΕ.

Πρωτοβουλίες «απλώματος του χεριού» προς τους αυτοαπασχολούμενους - μικρούς ΕΒΕ για κοινούς αγώνες. Ιδιαίτερα στους αγώνες που γίνονται για προβλήματα που αγκαλιάζουν όλη την κοινωνία (παιδεία, υγεία, περιβάλλον, τοπικο-λαϊκά, ειρήνη, «νέα τάξη πραγμάτων» κλπ.) να απευθύνονται και στους ΕΒΕ. Τέλος, πιστεύω ότι είναι καιρός να προχωρήσουμε και στο χώρο των ΕΒΕ σε σχήματα με ευρύτερες συσπειρώσεις, ξεπερνώντας τη σημερινή ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ, θέτοντας ένα πρόγραμμα δράσης που θα απαντά στα σημερινά προβλήματα και με μια προοπτική που θα οδηγεί στην επίλυσή τους και για μια ΓΣΕΒΕΕ όχι υποταγμένη, αλλά αγωνιστική.

Αχτίδα ΕΒΕ ΚΟΑ