Οι Θέσεις καταδείχνουν μια γιγάντια προσπάθεια που καταβάλλεται από το Κόμμα μας να αντιδράσει στην επίθεση του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων. Προχωρούν σε μια σωστή και επιστημονικά εμπεριστατωμένη εκτίμηση των εξελίξεων στον καπιταλισμό τα τελευταία χρόνια. Βλέπει σωστά την πορεία εξέλιξης των παραγωγικών δυνάμεων, τη διαλεκτική τους επίδραση στις σχέσεις παραγωγής και στο εποικοδόμημα. Και δεν παραμένουν μονάχα σ' αυτές τις διαπιστώσεις, αλλά δείχνουν μια προωθητική δυναμική διεξόδου από την κρίση του εργατικού κινήματος μακριά από ρεφορμιστικές στρατηγικές, ώστε να μπορέσει να αντιταχθεί στην παγκόσμια ξέφρενη επίθεση των μονοπωλίων, αλλά και να δημιουργήσει μια προοπτική, που οδηγεί έξω από το σύστημα του καπιταλισμού.

Επίσης θετικός είναι ο απολογισμός δράσης του Κόμματος, κάνει μια ρεαλιστική εκτίμηση της δουλιάς μας αυτά τα χρόνια. Εδώ θα πρέπει να κρίνουμε θετικά το έργο της ΚΕ και του ΠΓ. Παρέλαβαν το Κόμμα μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης του παγκόσμιου εργατικού κινήματος μετά την ήττα του υπαρκτού σοσιαλισμού, με ιδεολογική σύγχυση, ενίσχυση του ρεφορμισμού και μετά από μια σοβαρή διάσπαση το 1993. Και κατάφεραν όχι μόνο να οδηγήσουν το Κόμμα έξω από την κρίση, αλλά και να το ατσαλώσουν ιδεολογικά, ώστε να παίζουμε πρωτοπόρο ρόλο στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα (βλ. 3 διεθνείς Συνδιασκέψεις) και να συμβάλλουμε σημαντικά στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα καθώς και να μπορούμε να διατυπώσουμε πρόταση εξουσίας.

Ενα ζήτημα που θα πρέπει να ερευνηθεί στη μαρξιστική θεωρία είναι το θέμα πώς συγκεκριμένα από το επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων και το χαρακτήρα των παραγωγικών σχέσεων δημιουργείται στο εποικοδόμημα η ιδεολογία και η κοινωνική συνείδηση.

Διαπιστώνουμε συχνά, συνήθως μετά από εκλογική στασιμότητα ή ύφεση των αγωνιστικών διαθέσεων της εργατικής τάξης, ότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στις αντικειμενικές συνθήκες (ο καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιό του) και στις υποκειμενικές συνθήκες (η εργατική τάξη δεν έχει ακόμα διαμορφώσει την ανάλογη επαναστατική ανατρεπτική συνείδηση). Ομως στη μαρξιστική φιλοσοφία δεν έχει μέχρι στιγμής διερευνηθεί διεξοδικά το ζήτημα πώς το «Είναι δημιουργεί τη συνείδηση» από μαρξιστική σκοπιά; Τι άλλο επηρεάζει την ιδεολογία των μαζών ώστε να μην καταλαβαίνουν την αντικειμενική τους θέση στην παραγωγή για να δράσουν οργανωμένα για το σοσιαλισμό; Γιατί πολλές φορές δεν αρκούν οι προπαγανδιστικές μας μέθοδοι; Γιατί καταφέρνει η αστική προπαγάνδα να τις στρέψει σε αντιδραστικές κατευθύνσεις; Τι κάνει λύσεις, όπως ο φασισμός ή ο ρατσισμός, αποδεκτές σε συνθήκες κρίσης από λαϊκές μάζες; Γιατί υπάρχουν σκαμπανεβάσματα στην ταξική συνείδηση; Αρχικά βήματα ενασχόλησης με αυτό το θέμα, κύρια στην ΕΣΣΔ, εγκαταλείφτηκαν αργότερα. Εδώ υπάρχει σοβαρό ερευνητικό κενό, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με χρήση και συμπερασμάτων π.χ. από την ψυχολογία των μαζών, εξέλιξη μοντέλων δημιουργίας συνείδησης κλπ. Θα πρότεινα εδώ να ιδρυθεί τμήμα έρευνας της ψυχολογίας των μαζών στα πλαίσια του ΚΜΕ.

- Αδυναμίες υπάρχουν στην ιδεολογική μας δουλιά, όπως άλλωστε επισημαίνεται και στον απολογισμό δράσης. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι παρ' όλη τη βελτίωση της δουλιάς μας στον τομέα αυτό, τα ιδεολογικά μαθήματα είναι αποσπασματικά. Δηλαδή κατά καιρούς γίνονται μαθήματα και με ευθύνη της ΚΕ πάνω σε συνήθως συγκεκριμένες πλευρές της πολιτικής του Κόμματος, όμως σ' ένα μεγάλο μέρος μελών και στελεχών του Κόμματος λείπει η «φιλοσοφική συνέχεια», δηλαδή μια ολοκληρωμένη διαλεκτική υλιστική θεώρηση των κοινωνικών φαινομένων, λείπουν δηλαδή οι θεωρητικές βάσεις του μαρξισμού - λενινισμού.

Αυτό επηρεάζει σημαντικά και τη δράση μας σαν πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.

Θα πρότεινα εδώ να διευρυνθεί η κεντρική κομματική σχολή και να δημιουργηθούν παραρτήματα σε επίπεδο περιοχής. Αυτές οι σχολές να εκπαιδεύουν μέλη και στελέχη με μια περίπου διετή φοίτηση, εδώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τα Σαββατοκύριακα, καθώς και τα νέα μέσα επικοινωνίας. Αντικείμενο να είναι βασικές αρχές μαρξισμού-λενινισμού με οργανωμένη μέθοδο, αρχίζοντας από απλές έννοιες και προχωρώντας σε πιο σύνθετα ζητήματα.

Για την ΟΔΓ θα πρότεινα και λόγω της απόστασης, αλλά και των περιορισμένων δυνατοτήτων να αξιοποιηθεί ιδιαίτερα από την ΚΝΕ και από όσους συντρόφους έχουν καλές γνώσεις γερμανικών η σχολή του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Η εμπειρία από τη φοίτηση ορισμένων μελών της ΚΝΕ είναι θετική.

Εδώ θα πρέπει να βρεθεί μια μακρόχρονη προοπτική. Το βάρος της δουλιάς μας το είχαμε ρίξει σαν Κόμμα, και σωστά, μέχρι τώρα στη συσπείρωση των μεταναστών στις Ελληνικές Κοινότητες και είχαμε αρκετή πρόοδο στον τομέα αυτό, τουλάχιστον κατά διαστήματα. Πρέπει όμως να δούμε ότι έτσι πια μπορούμε να πλησιάσουμε την πρώτη και δεύτερη γενιά των μεταναστών και σπανιότερα μεμονωμένα άτομα, που έρχονται τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα, δηλαδή μετανάστες που έχουν ακόμα στενή σύνδεση με τα προβλήματα της Ελλάδας.

Οταν όμως μιλάμε για ΑΑΔΜ, βασικό κριτήριο θα πρέπει να είναι η άμεση εμπειρία στη συσπείρωση για λύση συγκεκριμένων προβλημάτων. Τα πολιτικά προβλήματα της Ελλάδας είναι σχετικά μακριά για τη δεύτερη γενιά και σχεδόν ανύπαρκτα στη συνείδηση της τρίτης γενιάς. Εδώ συγκεντρώνονται και οι αδυναμίες για ανανέωση των γραμμών του Κόμματος και το πλησίασμα της μεταναστευτικής νεολαίας. Και όσο με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα προωθούνται τουλάχιστον επιφανειακά λύσεις ειδικών χρόνιων αιτημάτων όπως π.χ. συμμετοχή σε εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες στην ΟΔΓ, θα αυξάνεται το ενδιαφέρον των μεταναστών για την πολιτική ζωή της ΟΔΓ και όχι της Ελλάδας. Να μην ξεχνάμε ότι αντιιμπεριαλιστική και αντιμονοπωλιακή συνείδηση διαμορφώνεται κύρια με την άμεση εμπειρία των ανθρώπων στην παραγωγική διαδικασία στον τόπο εργασίας. Ετσι για τους Ελληνες μετανάστες μεγαλώνει ο βαθμός ένταξής τους στην εργατική τάξη της ΟΔΓ (τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος τους, γιατί και στην ελληνική κοινότητα της ΟΔΓ υπάρχει πια ταξική διαστρωμάτωση). Μ' άλλα λόγια τα κοινά προβλήματα της εργατικής τάξης από την επίθεση των μονοπωλίων στην ΟΔΓ αποκτούν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα για τη δημιουργία του Μετώπου απ' ό,τι τα ιδιαίτερα μεταναστευτικά π.χ. ρατσισμός, διακρίσεις, σχολικό, ψήφο στην Ελλάδα. Το πρόβλημα της συμμετοχής μας στο λαϊκό κίνημα της ΟΔΓ έχει μεν συχνά αναφερθεί από το Κόμμα μας, όμως συστηματικές προσπάθειες δεν έχουν γίνει. Εδώ θα χρειαστεί μια ακόμα στενότερη συνεργασία με το ΓΚΚ. Ακόμα είναι νωρίς για ένταξη, αν και από επιφανειακή γνώση δε βρίσκω άσχημη τη λύση, σε χώρες όπως π.χ. Καναδάς, την ένταξη στο τοπικό κόμμα και παράλληλα δημιουργία Λεσχών Φίλων του ΚΚΕ.

Θα χρειαστεί αλλαγή του κέντρου βάρους δουλιάς του Κόμματος. Στενή συνεργασία με το ΓΚΚ, οργάνωση στα γερμανικά συνδικάτα (αλήθεια, πόσοι σύντροφοι είμαστε εδώ μέλη), ένταξη στο κίνημα ειρήνης, εκμετάλλευση των δυνατοτήτων της αστικής δημοκρατίας π.χ. δημοτικά συμβούλια. Παράλληλα τακτική συμμετοχή στις συνεδριάσεις του ΓΚΚ, που έτσι κι αλλιώς καταστατικά είναι δυνατή χωρίς να είμαστε μέλη. Στη δικιά μας ΚΟΒ υπάρχει θετική εμπειρία απ' αυτό.

Τα άλλα ελληνικά κόμματα στην ΟΔΓ έχουν εκμεταλλευτεί καλύτερα τη συμμετοχή τους στις γερμανικές πολιτικές διαδικασίες και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος περιθωριοποίησής μας σε λίγα χρόνια.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Γκίτερσλο

ΟΔ Γερμανίας