«Οσοι πονάνε πραγματικά το Κόμμα, ποτέ δε βάζουν τον εαυτό τους, πάνω απ' τις αρχές του. Ποτέ δε στέκονται απέναντι απ' αυτό». Τα λόγια αυτά ενός παλιού συντρόφου, ήρθαν χτες βράδυ αυτόματα στο μυαλό κάθε κομμουνιστή, με αυτή την «πρώτη μετά τη διαγραφή τηλεοπτική συνέντευξη του Μήτσου Κωστόπουλου», όπως την προπαγάνδιζε το κανάλι, αφού καθώς φαίνεται και καθώς είπε, θα ακολουθήσουν κι άλλες. Δεν είπε, ουσιαστικά, τίποτε καινούριο ο Μ. Κ., αλλά δε φανερώνει λίγα και η επιμονή του, η στάση του απέναντι σε ορισμένα πράγματα στην καθ' όλα αποκαλυπτική συνέντευξή του.

Μίλησε για «μεθοδεύσεις» και την ανάγκη μεγαλύτερης δημοκρατίας στο Κόμμα. Τι είναι, όμως, δημοκρατία; Μήπως, η μη εφαρμογή των αποφάσεων της συντριπτικής πλειοψηφίας; Το ποδοπάτημα και το πέταγμα στα «άχρηστα» των σκέψεων χιλιάδων συντρόφων; Ο ίδιος παραδέχτηκε, ότι το προηγούμενο Συνέδριο του Κόμματος (15ο) δεν επικρότησε τις τότε απόψεις του, παρ' ότι τις άκουσε και τις συζήτησε! Δέσμευαν και δεσμεύουν οι αποφάσεις αυτές, μέχρι το 16ο Συνέδριο, όλα τα μέλη και στελέχη του Κόμματος ή κάποιοι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους, λόγω συμπάθειας από ΜΜΕ, εφημερίδες και κανάλια, πρόσβαση στα οποία δεν έχουν φυσικά τα άλλα στελέχη και μέλη του Κόμματος που θεωρούνται «πειθαρχημένοι» κομματικά, άρα και «δογματικοί» κλπ. κλπ.;

Ο Μ. Κ. παρουσίασε τον εαυτό του, ως υπέρμαχο της κοινής δράσης των «αριστερών» - όπως τις ονόμασε - δυνάμεων, ενώ το ΚΚΕ δήθεν τις τσουβαλιάζει, στη λογική «5 κόμματα 2 πολιτικές»... Μια και μόνη ματιά, όμως, στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, για το 16ο Συνέδριο είναι αρκετή, για να δει και να καταλάβει ο καθένας, ότι η κάθε πολιτική δύναμη κρίνεται συγκεκριμένα και αιτιολογημένα. Τη δυνατότητα της όποιας από κοινού πρωτοβουλίας και δράσης, για ένα, δυο ή και περισσότερα ζητήματα, ποτέ δεν την αρνήθηκε το ΚΚΕ, αρκεί να εξυπηρετούσαν τα λαϊκά συμφέροντα. Ολοι γνωρίζουν, επίσης, ότι το ΚΚΕ πήρε και παίρνει διάφορες σχετικές πρωτοβουλίες, κύρια στο μαζικό επίπεδο. Σημαντικές και κορυφαίες εκφράσεις και πρωτοβουλίες αυτής της κοινής δράσης μέσα στο λαό, στο κίνημα, όπως είναι η δημιουργία του ΠΑΜΕ, αλλά και άλλων μετώπων πάλης, ο Μ. Κ. για μια ακόμα φορά τις αφόρισε, δίνοντας «τίτλους» και «ταμπέλες»... Η ουσία είναι, όμως, ότι διαφωνεί με την πολιτική της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής δημοκρατικής συσπείρωσης και της συγκρότησης του ΑΑΔΜ, όπως έγινε και χτες φανερό.

Πράγματι, μόνο θλίψη προκαλεί η στάση αυτή σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο...