Οι αρνητικότατες συνέπειες που έχει για το εργατικό κίνημα η δράση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι ιδιαίτερα εμφανείς στους χώρους των πρώην ΔΕΚΟ, αυτή την περίοδο.

Η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των στρατηγικών τομέων της οικονομίας είναι χαραγμένη στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και επομένως γνωστή σε όλους. Ομως, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες όλα αυτά τα χρόνια συνειδητά καλλιεργούσαν τον εφησυχασμό στους εργαζόμενους. Σήμερα, κάτω από την πίεση των γεγονότων και των ίδιων των εργαζομένων, φρόντισαν να διοχετεύσουν τις αντιδράσεις σε επιλογές πλήρως ακίνδυνες για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα για τον ΟΣΕ η ΓΣΕΕ δεν κούνησε ούτε το μικρό της δαχτυλάκι, ενώ η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών - ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - προβάλλει το αίτημα για έναν ΟΣΕ υπό δημόσιο έλεγχο, αλλά ανταγωνιστικό σε μια απελευθερωμένη ανταγωνιστική σιδηροδρομική αγορά. Ζητάνε, δηλαδή, έναν ΟΣΕ που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και επομένως με στόχο το κέρδος σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών αναγκών.