Β. ΓΕΤΤΟΣ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»): Βγάζοντας από το κάδρο τη Νέα Δημοκρατία που και κατ' εσάς ανήκει στο δικομματισμό, έχει σημασία για εσάς όμως η λεγόμενη αντιμνημονιακή ψήφος, δηλαδή εναντίον του ΠΑΣΟΚ στην προκειμένη περίπτωση; Και δεύτερη ερώτηση, αν γινόντουσαν εκλογές ας πούμε την άνοιξη, το ΚΚΕ θα τις ήθελε και θα θεωρούσε ότι θα μπορεί να βγει ενισχυμένο από αυτές;

-- Εμείς θεωρούμε ότι το μνημόνιο βεβαίως είναι ένας ισχυρός κρίκος σε μια αλυσίδα. Οσο και να σπάσει αυτός ο κρίκος, η αλυσίδα θα παραμείνει. Θα γίνει ένα νέο μνημόνιο. Γιατί, το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν ήταν ένα είδος μνημονίου; Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΟΝΕ, η σύγκλιση, δεν είναι ένα είδος μνημονίου;

Επομένως δε θεωρούμε σωστό να αποδεσμεύεται το μνημόνιο, με όλη τη σκληρότητα που έχει και την ταχύτητα με την οποία πρέπει να παρθούν τα μέτρα, από τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Αλλωστε, ο πρωθυπουργός είπε το εξής: Οτι έχουμε 35 χρόνια υπανάπτυξης και παρακμής. Κοιτάξτε, ούτε υπανάπτυξη ούτε παρακμή είχε η Ελλάδα. Είχε καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλά σου λέει, ήρθε η ώρα τώρα να προχωρήσουν όλες οι αναδιαρθρώσεις που περνάνε σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Και έχει πει, η κρίση είναι και ευκαιρία, έχει και θετική πλευρά. Αρα, λοιπόν, όποιοι θεωρούν ότι το μνημόνιο είναι που άλλαξε την πορεία του τόπου είναι λάθος. Το μνημόνιο ήταν μια βαρβαρότητα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και κυρίως το μνημόνιο ήταν ένα μέσον για να πάρουν τα λεφτά οι πιστωτές για να μας ξαναδανείσουν, για να ξανάχουμε χρέος και πάει λέγοντας.

Επομένως εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε αυτή την οριοθέτηση μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις. Αρα λοιπόν εμείς βάζουμε πιο ουσιαστικά κριτήρια.

Και κοιτάξτε τώρα, όταν ακούω τον κ. Μητρόπουλο, ο οποίος λέει ότι να γίνει ένα ευρωπαϊκό μνημόνιο, δηλαδή ένα ευρωπαϊκό μνημόνιο δίχως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χάλασε τη σούπα δηλαδή, την πίκρισε ή την ξίνισε;

Κοιτάξτε, δεν μπορούμε να μιλάμε τώρα στον κόσμο και να ποντάρουμε στο γεγονός ότι δεν είναι πληροφορημένος ή είναι στραβοπληροφορημένος. Τι θα πει ευρωπαϊκό; Αρα τα δέχεται όλα και απλώς τον πειράζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επειδή είναι αμερικάνικο. Δε στέκουν αυτά. Είναι τουλάχιστον αντιεπιστημονική αντίληψη. Και στο πολιτικό επίπεδο οι αντιεπιστημονικές αντιλήψεις και μάλιστα από επιστήμονες είναι κοροϊδία του λαού.

Ο κ. Δημαράς ψήφισε λευκό. Το λευκό θα πει δεν έχω γνώμη, δεν είναι ούτε, όπως είχε κάνει ο Αλαβάνος με κάτι συνθήκες, ούτε μαύρο ούτε άσπρο, είναι γκρίζο. Τι είναι αυτά τώρα; Αυτά είναι για να μπορούμε να επιστρέψουμε τον αγνό, τον διαμαρτυρόμενο κόσμο ξανά στην ίδια κοίτη. Δηλαδή ένα βήμα μπρος, πέντε πίσω. Οχι, δε γίνεται αυτό το πράγμα.

Τώρα για τις εκλογές τον Απρίλη. Εμείς, όπως ξέρετε, δεν είμαστε κόμμα που θεωρούμε ότι οι εκλογές είναι το άπαν. Για εμάς το κυριότερο είναι η οργάνωση του λαού. Στα σωματεία, στα συνδικάτα, στους συλλόγους. Μόνο το 15% του λαού είναι οργανωμένο. Είναι δυνατόν οι εκλογές να αποτελέσουν μοχλό και θετικό πεδίο εξελίξεων όταν η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν είναι οργανωμένη σε σωματεία, δεν παίρνει μέρος σε Γενικές Συνελεύσεις και αφήνει έτσι να διαμορφώνεται ένας συσχετισμός δύναμης από εργατοπατέρες, συνδικαλιστική αριστοκρατία, επικοινωνιολόγους, διαφημιστές κλπ.;

Βεβαίως καλοδεχούμενες οι εκλογές. Είναι κι αυτό ένα πεδίο πάλης. Εμείς δεν πρόκειται τώρα να καθίσουμε να σκάσουμε και να πούμε να μη γίνουν οι εκλογές για να γίνουν όταν εμείς θα πάρουμε ποσοστά. Οχι, δεν είναι έτσι. Ας τις κάνει όποτε θέλει, μολών λαβέ κι εμείς θα ανασκουμπωθούμε να αναπτυχθεί ο αγώνας, να διαμορφωθεί ένα πιο ουσιαστικό πολιτικό κριτήριο στο λαό και πάνω από όλα να πετάξει από πάνω του δισταγμούς, προκαταλήψεις και μοιρολατρίες.