Εικόνες σκληρές, απάνθρωπες. Γυμνά κορμιά, στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σε κάποιο προαύλιο βραζιλιάνικης φυλακής. Κι από πάνω τους το «χέρι του νόμου και της τάξης», βαρύ, ασήκωτο και αμείλικτο. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν, πως η εξέγερση στις φυλακές της Βραζιλίας οργανώθηκε από μια ισχυρή συμμορία και, πιθανόν, να είναι έτσι. Σίγουρο, όμως, είναι και το γεγονός, πως ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες εξεγερμένους φυλακισμένους, ήταν και πολλοί, πάρα πολλοί -ισως οι περισσότεροι- περιθωριοποιημένοι μιας καπιταλιστικής κοινωνίας, όπου ο πλούτος των λίγων πάει χέρι χέρι με την ανείπωτη φτώχεια των πολλών, όπου η πολύμορφη και βαριά καταπίεση των «εχόντων και κατεχόντων» σε βάρος των εκμεταλλευομένων αποτελεί την πραγματική και βαθύτερη ρίζα των προβλημάτων. Οπως αδιαμφισβήτητες και δεδομένες είναι και οι ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες κράτησης και η ωμή βία, που βασιλεύουν και βάζουν έντονα τη σφραγίδα τους πάνω σε όποιον περνά την πύλη μιας τέτοιας φυλακής.

Η τελευταία εξέγερση στις φυλακές της Βραζιλίας τέλειωσε. Ποιος δεν καταλαβαίνει, όμως, ότι εικόνες σαν τη διπλανή φωτογραφία, προετοιμάζουν ουσιαστικά την επόμενη, ίσως πιο έντονη και πιο αιματηρή εξέγερση; `Η, μήπως, δεν καταλαβαίνουν και οι εδώ κυβερνώντες, ότι έτσι όπως πάμε, θα έχουμε και στη χώρα μας τα αντίστοιχα φαινόμενα;