Τετάρτη 2 Μάη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Ομορφο λιμάνι σε διαρκή διαδήλωση

Η πλατεία Κοραή στον Πειραιά ήταν γεμάτη χτες. Ηταν όλοι εκεί: Εργάτες και εργάτριες. Υπάλληλοι και άνεργοι. Συνταξιούχοι. Γυναίκες. Νέοι και νέες. Συνταγμένοι πίσω από τα πανό τους με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν στον αέρα και τα κόκκινα γαρίφαλα στο πέτο. Ο Πειραιάς μετά τη μεγαλειώδη απεργία της 26ης του Απρίλη συνεχίζει μαζικά να αγωνίζεται και να απεργεί κόντρα στις κυβερνητικές επιλογές και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίας. Εξάλλου, ένα από τα πιο ευρηματικά συνθήματα που ακούστηκε και περιέγραφε με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση ήταν: «Ομορφή πόλη είναι αυτή που απεργεί, που αγωνίζεται και διεκδικεί». Πράγματι χτες ο Πειραιάς ήταν μια όμορφη πόλη και θα συνεχίσει να είναι. Αυτή την υπόσχεση έδωσαν όλοι οι συγκεντρωμένοι στην Πλατεία Κοραή.

Τα σωματεία του Πειραιά είχαν προσυγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο, απ' όπου ξεκίνησαν για να έρθουν με πορεία στην πλατεία Κοραή. Οι απεργοί της Πρωτομαγιάς στην Κοκκινιά έκαναν τη δική τους πορεία. Οι δύο πορείες ενώθηκαν στην πλατεία Ιπποδαμείας. Από εκεί πέρασαν από το λιμάνι, για να φτάσουν στην πλατεία Κοραή στην οποία είχε ήδη αρχίσει να έρχεται κόσμος από άλλες περιοχές του Πειραιά. Το μήνυμα που έστειλαν ήταν σαφές: Τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου και των λακέδων πολιτικάντηδών του δε θα περάσουν.

Θα συνεχίσουμε το δρόμο του αγώνα και της ταξικής πάλης με ευθύνη απέναντι στους νεκρούς του Σικάγου, του Πασαλιμανιού του 1923, των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή, όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους για το 8ωρο, για την Κοινωνική Ασφάλιση, για να μην υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τόνισε ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης. και πρόσθεσε: Πριν πέντε μέρες, στις 26 του Απρίλη, αλλά και σήμερα, η εργατική τάξη της χώρας μας, το εργατικό λαϊκό κίνημα με τον μαζικό αποφασιστικό του αγώνα έδειξε την τεράστια δύναμη που έχει όταν παλεύει. Απέδειξε, για άλλη μια φορά, ότι μόνο στο δρόμο του αγώνα και της ταξικής πάλης θα περιφρουρήσουμε και θα διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας. Αυτός ο ξεσηκωμός δεν ήρθε μόνος του. Ηταν αποτέλεσμα της συνεπούς γραμμής που ακολούθησαν οι ταξικές δυνάμεις το ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα, κόντρα στις λογικές του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης τους κοινωνικού εταιρισμού και της υποταγής, του ξεσκεπάσματος των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.


Αναφερόμενος ακολούθως στην κυβερνητική στάση μετά την απεργία της 26 Απρίλη σημείωσε: Στόχος της είναι να παγώσει τους αγώνες και να εξαπατήσει τους εργαζόμενους, για να προετοιμάσει την αντεπίθεσή της. Αυτό γίνεται φανερό από τη βιασύνη της να καταθέσει τον «τρομονόμο» αλλά και από τη συνέχιση των διώξεων ενάντια σε συνδικαλιστικά στελέχη που με συνέπεια παλεύουν κόντρα στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής.

Ακολούθως, αφού υπογράμμισε: «Στον αγώνα η προοπτική, στο διάλογο η υποταγή», πρόσθεσε: «Για ποιο διάλογο από μηδενική βάση και χωρίς προαπαιτούμενα μπορούν να μιλούν όταν εφαρμόζεται η αντιλαϊκή πολιτική, όταν η ανεργία καλπάζει, όταν προωθούνται οι αντιδραστικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, όταν πάνω από τα κεφάλια των εργαζόμενων στέκεται η δαμόκλειος σπάθη της Συνθήκης του Μάαστριχτ, της "Λευκής Βίβλου" όσο οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους εργάτες; Η εργατική τάξη έχει προαπαιτούμενα, πολλά και αδιαπραγμάτευτα προαπαιτούμενα. Την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής για την Κοινωνική Ασφάλιση. Την ανατροπή συνολικά της αντεργατικής πολιτικής. Δεν παλεύουμε μόνο για να υπερασπίσουμε τις κατακτήσεις μας. Δεν παλεύουμε μόνο για να διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας. Παλεύουμε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την κατάκτηση της εξουσίας, για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας».


Με επικεφαλής τα στεφάνια των σωματείων ακολούθησε πορεία προς την πλατεία Κανάρη στο Πασαλιμάνι, στον τόπο που στις 23 Αυγούστου του 1923 έπεφταν νεκροί εργάτες αγωνιζόμενοι για τα δίκια της τάξης τους. Περνώντας οι διαδηλωτές μπροστά από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας φώναξαν συνθήματα όπως: «Αυτή η πολιτική η αντιλαϊκή, με μέτωπο και πάλη θα ανατραπεί», και «Αυτά τα μέτρα τα αντιλαϊκά, με μέτωπο κι αγώνα θα μείνουν στα χαρτιά». Να σημειωθεί ότι τα πρώτα στελέχη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στον Πειραιά σχημάτισαν αλυσίδα περιφρούρησης, αποτρέποντας έτσι από τον οποιοδήποτε να προβεί σε ενέργειες που θα λειτουργούσαν αποπροσανατολιστικά και θα σκίαζαν τη μεγαλειώδη παρουσία των εργαζόμενων στους δρόμους.

Σήμερα καλούμαστε να δώσουμε τη μάχη όχι μόνο για να τιμήσουμε τους αγώνες και τους νεκρούς εργάτες του 1923, αλλά να κάνουμε τη μέρα αυτή, μέρα νέας αφετηρίας, πλατιάς δράσης και συσπείρωσης για το δικαίωμα στην Κοινωνική Ασφάλιση, για να μπει η εργατική τάξη μπροστά, για να σταματήσουμε τα αντιλαϊκά μέτρα. Να διεκδικήσουμε σύνταξη ανθρώπινη για όλους. Για δωρεάν δημόσια Υγεία και Πρόνοια. Να πληρώσουν το κράτος, η εργοδοσία, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι, όσοι θησαυρίζουν από την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, τόνισε, μεταξύ άλλων, ο γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πειραιά Μιχάλης Νουφαρίτσης, μιλώντας πριν την κατάθεση στεφανιών στο μνημείο των δολοφονημένων εργατών.

Μετά την κατάθεση στεφανιών ακολούθησε το Πένθιμο Εμβατήριο και ο Εθνικός Υμνος. Οι συγκεντρωμένοι έδωσαν νέο αγωνιστικό ραντεβού στην απεργία της 17ης Μάη.

Στη συγκέντρωση και στην πορεία παρόντες ήταν αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Σπύρο Χαλβαντζή, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, και αντιπροσωπείες από το ΔΗΚΚΙ, την Πολιτική Κίνηση Αριστεράς, το Αριστερό Σχήμα Νίκαιας, καθώς και εκπρόσωποι δημοτικών κινήσεων και οργανώσεων του μαζικού κινήματος του Πειραιά.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ