Μια διαδήλωση η πόλη όλη. Μια διαδήλωση οι δρόμοι της. Μια διαδήλωση η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της. Μια διαδήλωση τέτοια που αρμόζει σε πρωτομαγιάτικη απεργία, μια διαδήλωση τέτοια που να συνεχίζει αποφασιστικά το σφυροκόπημα των αντεργατικών επιδιώξεων της κυβέρνησης και των πολιτικών και οικονομικών συμμάχων της. Από νωρίς τα χαράματα, παντού, όπως στην «Ελινάλ» στο Περιστέρι, όπου χρειάστηκε, δόθηκε μάχη για να γίνει η απεργία.

Οι διαστάσεις και ο αγωνιστικός παλμός της χτεσινής πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, ξεπέρασαν κάθε αντίστοιχη συγκέντρωση της προηγούμενης δεκαετίας. Χιλιάδες κόσμου άρχισαν να μαζεύονται από νωρίς το πρωί στην πλατεία αψηφώντας ακόμα και το ψιλόβροχο που έπεφτε κατά διαστήματα. Εργαζόμενοι, νέοι και νέες, γονείς και παιδιά, συνταξιούχοι με τα εγγόνια τους, ήταν εκεί, θέλοντας να δείξουν αλλά και να απαιτήσουν με όρους ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ότι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να τελειώσει εδώ. Κάθε διαδήλωση και μια καινούρια αρχή, κάθε απεργία προοίμιο της επόμενης.

Αρκετά πριν την αρχή της συγκέντρωσης η πλατεία και οι γύρω δρόμοι ήταν κατάμεστοι από κόσμο. Οι προσυγκεντρώσεις από την πλατεία Κάνιγγος, το Μοναστηράκι, τα Προπύλαια, την Ομόνοια και την πλατεία Βάθης ενώθηκαν με τους εργαζόμενους - αγωνιστές που βρίσκονταν ήδη στο χώρο της κεντρικής συγκέντρωσης. Το τεράστιο πλήθος που σχηματίστηκε απέπνεε τέτοια δύναμη ώστε ως αυτονόητο, το μόνο σύνθημα που φωναζόταν ξανά και ξανά ήταν το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Η αισιοδοξία που αντλούνταν από το γεγονός ότι κανείς πλέον σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνος του, έκανε να ζωγραφιστεί στα πρόσωπα το χαμόγελο. Η μεγάλη αυτή συγκέντρωση ήταν σαν να φώναζε από μόνη της «ΠΑΜΕ όλοι μαζί κόντρα στο κεφάλαιο και στις πολιτικές του εκφράσεις». Εκατοντάδες κόκκινα λάβαρα ανέμιζαν παραπέμποντας σε εποχές σκληρών ταξικών συγκρούσεων και προμηνύοντας νέες ενώ τα κόκκινα - άσπρα μπαλόνια με το λογότυπο του ΠΑΜΕ έκαναν τη διαδήλωση να φαίνεται σαν μια διαρκή εργατική γιορτή. Εντυπωσιακά τα μεγάλα επιβλητικά πανό του ΠΑΜΕ ξεσήκωναν τους εργαζόμενους καλώντας τους σε διαρκή αγωνιστική δράση και θυμίζοντάς τους ότι οι αγώνες και μόνο αυτοί φέρνουν αποτελέσματα.

Την έναρξη της συγκέντρωσης έκαναν ερασιτέχνες ηθοποιοί παίζοντας ένα θεατρικό σκετς με πρωταγωνιστές τον πρωθυπουργό της αντιλαϊκής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τους πραγματικούς πρωταγωνιστές αυτού του τόπου, τους εργάτες, που αρνήθηκαν τον εις βάρος τους εμπαιγμό διώχνοντάς τον κακήν κακώς από την (πολιτική) σκηνή. Στη συνέχεια ακολούθησαν ομιλίες από μέλη της γραμματείας του ΠΑΜΕ ενώ το «παρών» στη συγκέντρωση έδωσαν πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τη ΓΓ Αλέκα Παπαρήγα και τον επίτιμο Πρόεδρο Χ. Φλωράκη, η πολιτική γραμματεία του ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, πλήθος εκπροσώπων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σύλλογοι φοιτητών και συνδικαλιστικοί φορείς. Χαρακτηριστικό του παλμού της συγκέντρωσης ήταν ότι οι περισσότεροι ομιλητές μετέτρεψαν τις ομιλίες τους σε διάλογο με τον κόσμο που κάθε λίγο φώναζε συνθήματα για συνέχιση του αγώνα και έδειχνε καθαρά και ξάστερα τους υπεύθυνους για τα προβλήματά του, την πολιτική της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου.

Στη συγκέντρωση μηνύματα απέστειλαν δεκάδες συνδικάτα και φορείς ενώ διαβάστηκε μήνυμα της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Οργάνωσης.

(συνέχεια στις σελίδες 10-11)