Ερωτηματικά και εύλογες απορίες προκαλεί η συνέντευξη - μαμούθ του Γλίξμπουργκ στο «Βήμα της Κυριακής», με την οποία ουσιαστικά επιχειρείται ένας «εξαγνισμός» του έκπτωτου μονάρχη με «άγνωστες» σκοπιμότητες και προθέσεις. Εντύπωση προκαλεί η χρονική στιγμή που δημοσιεύεται η συνέντευξη (σ.σ. το πότε πάρθηκε δε διευκρινίζεται) αφού είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Σημίτη βρίσκεται σε ένα παρασκηνιακό παζάρι για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία.

Στη συνέντευξη, μέσα από τις ερωτήσεις που υποβάλλονται φιλοτεχνείται ένα «συμπαθητικό» πορτρέτο του Γλίξμπουργκ, ο οποίος παρουσιάζεται ως διωκόμενος και - άδικα(!) - «εξόριστος», ενώ ο ίδιος έχει τις καλύτερες προθέσεις για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Αλλη μια φορά επιχειρεί να υποβαθμίσει τις ευθύνες του για το απριλιανό πραξικόπημα, εμφανίζει τον εαυτό του να συγκρούεται με τους επικεφαλής της χούντας, αλλά σπεύδει να φωτογραφηθεί μαζί τους! Δε διστάζει ωστόσο να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθη και ως βασικότερο αναφέρει τον τρόπο που αντιμετώπισε «την κρίση της 15ης Ιουλίου '65». Εκφράζεται με θαυμασμό για τον Γ. Παπανδρέου, τον οποίο αποκαλεί «σοβαρό πολιτικό», «πολύ συνεννοήσιμο» και «πατριώτη», ενώ αναφέρει ότι του είχε ζητήσει «τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ», αλλά ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε επειδή, όπως του είπε, «θα χάσει ψήφους από την Αριστερά». Δηλώνει ότι δεν έχει κανένα παράπονο από τις κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου και τις προσπάθειες που κατέβαλε για να βρεθεί λύση στο θέμα της «περιουσίας», επαναλαμβάνει το γνωστό ισχυρισμό ότι αυτά που διεκδικεί «κατέβαλε χρήματα ο προπάππος μου για να τα αγοράσει», εμφανίζεται να είναι «καθαρός» και μάλιστα με επίσημα χαρτιά από την Εφορία και αναρωτιέται δήθεν αθώα, «γιατί να μην υπάρχει από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης η μεγαλοψυχία να μου δώσουν πίσω το σπίτι μου ή να έρθουν τουλάχιστον να το συζητήσουμε;». Κατά τα λοιπά, εκθειάζει το καθεστώς της μοναρχίας, ισχυρίζεται ότι «κανένας δεν επέβαλε τη μοναρχία στην Ελλάδα»(!), εμφανίζεται «πάνω από τα κόμματα», ενώ η «Μεγάλη Ιδέα» του είναι «να μη βλέπω να ταλαιπωρούνται οι συνταξιούχοι, να μην υπάρχουν προβλήματα στην παιδεία, να μην έχουν άγχος οι νέοι για το πού θα βρουν δουλιά...»(!). Και βέβαια προκαλεί λέγοντας ότι «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα έρθω» στην Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.