Στην Αθήνα τότε κυριαρχούσαν τρία πολιτικά κόμματα (πολιτικές παρατάξεις):

1.Οι Πεδιακοί ή Πεδινοί, στους οποίους συμμετείχαν οι εκπρόσωποι της μεγάλης γαιοκτησίας ( οι λεγόμενοι ευπάτριδες), οι οποίοι κατά βάσει ζούσαν στις πεδιάδες της Αττικής γης και επιδίωκαν την επαναφορά του Ολιγαρχικού, Αριστοκρατικού καθεστώτος, το οποίο είχε καταργήσει ο Σόλων. Αρχηγός τους ήταν ο Λυκούργος.

2. Οι Παράλιοι, στους οποίους υπερίσχυαν οι έμποροι και οι βιοτέχνες, που ζούσαν στην παραλιακή ζώνη της Αττικής και ενδιαφέροντο για τη διατήρηση του καθεστώτος του Σόλωνος, μια και ήσαν οι πλέον ευνοημένοι από τις μεταρρυθμίσεις του. Αρχηγός τους ήταν ο Μεγακλής (του γνωστού γένους των Αλκμεωνιδών).

3. Οι Διάκριοι, στους οποίους ανήκαν κυρίως οι φτωχοί γεωργοί, που είχαν μικρό και άγονο γεωργικό κλήρο, στο ορεινό βορειοανατολικό τμήμα της Αττικής, τη Διακρία, αλλά και οι θήτες (δουλοπάροικοι). Οι Διάκριοι δεν ήσαν ικανοποιημένοι από τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνος και αγωνίζοντο για την αναδιανομή (αναδασμό) της γης, μια και η περίφημη «Σεισάχθεια» του Σόλωνος (με την οποίαν είχαν χαριστεί τα χρέη των φτωχών αγροτών) είχε μόνο προσωρινά λύσει τα προβλήματα των φτωχών γεωργών, που είχαν γίνει με την πάροδο του χρόνου πάλι φτωχοί.

Ετσι, απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα, αλλά δεν κατάφερνε να γίνει Αρχων. Προκειμένου, λοιπόν, να καταλάβει την εξουσία, κατέστρωσε ένα έξυπνο σχέδιο: μια ημέρα αυτοτραυματίστηκε, τραυμάτισε και τα μουλάρια του και έσπευσε αιμόφυρτος στην Αγορά, διαδίδοντας μαζί με τους πολιτικούς φίλους του ότι δήθεν κάποιοι πολιτικοί αντίπαλοί του («τρομοκράτες»), τους οποίους δεν κατονόμαζε, επιχείρησαν να τον σκοτώσουν, τραυματίζοντας αυτόν και τα μουλάρια του.

Ενας πολιτικός φίλος του προσφέρθηκε τότε και υπέβαλε πρόταση προς την Εκκλησία του Δήμου, προκειμένου να χορηγηθεί στον Πεισίστρατο άδεια, για να έχει προσωπική φρουρά, επειδή δήθεν κινδύνευε από τους πολιτικούς αντιπάλους του. Αριστίων ονομαζόταν αυτός ο φίλος του Πεισιστράτου.

Ο Πεισίστρατος, λοιπόν, έλαβε την άδεια να φέρει μονίμως μαζί του τους Κορυνηφόρους, δηλαδή ροπαλοφόρους οπλίτες, που έφεραν μαζί τους ένα μακρύ ρόπαλο, την κορύνη, με το οποίο έδερναν και κακοποιούσαν βάναυσα όποιον θεωρούσαν ότι ήτο αντίθετος με τον αρχηγό τους!

Λίγο αργότερα, επί Αρχοντος Κωμέου ο Πεισίστρατος, με τη βοήθεια αυτών των Κορυνηφόρων κατέλαβε την Ακρόπολη και εγκαθίδρυσε Τυραννίδα στην Αθήνα, συντρίβοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Η περίοδος της μακράς Τυραννίας άρχιζε ήδη στην πόλη της Αθήνας. Οι όποιες δημοκρατικές ελευθερίες πήγαν περίπατο για πάνω από τριάντα χρόνια. Ητο το έτος 560 π.Χ.!

Η ποινικοποίηση με εξοντωτικές ποινές ακόμη και της σκέψης ή των «προθέσεων» ομάδος τριών και άνω ατόμων (κάτι μας θυμίζει αυτό), «προθέσεις» που θα «βεβαιώνονται» από ανώνυμες καταθέσεις (!!!) ή από προβοκάτορες, που θα παρεισφρύουν κατ' εντολήν και με νομική κάλυψη στις θεωρούμενες από τις αρχές σαν «εγκληματικές» οργανώσεις, η δυνατότητα απαλλαγής από ποινές σε όσους εγκληματίες συνεργάζονται με τις αρχές για την εξάρθρωση «εγκληματικών» οργανώσεων, η επέκταση της άρσης του απόρρητου των επικοινωνιών και της καταγραφής της ιδιωτικής ζωής, καθώς και ο υποχρεωτικός έλεγχος του γενετικού υλικού (DNA), συνθέτουν εν ολίγοις το όλο αντιδημοκρατικό και βαθιά αντιδραστικό πλαίσιο, υπό το οποίο θα υποχρεωθεί να ζήσει η ελληνική κοινωνία, αν αυτό το «τρομονομοθέτημα» εγκριθεί από τη Βουλή των Ελλήνων.

Οι αγώνες των λαών ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική τρομοκρατία και υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας, δεν μπορούν να ανακοπούν με τέτοια «τρομονομοθετήματα», όσο και αν κοπιάζουν οι σύγχρονοι Αριστίωνες και οι επίδοξοι ευρωΝΑΤΟικοί Πεισιστράτηδες! Ο λαός έχει τη δύναμη να ανατρέψει τα σχέδιά τους.