Και μην τολμήσει κανείς να πει - ούτε καν να το σκεφθεί... - ότι η προαναφερόμενη... κόντρα εμφανίστηκε μόλις οι βιομήχανοι αμφισβήτησαν τη διαχειριστική ικανότητα των κυβερνώντων και κοίταξαν λοξά, προς την κατεύθυνση του «γαλάζιου» αντίζηλου... Μην τολμήσει κανείς να πει ότι οι «αντι-βιομηχανικές» κορόνες του Λαλιώτη εκτοξεύτηκαν μόλις οι βιομήχανοι έβαλαν σε αμφιβολία τη μελλοντική στήριξή τους προς τους σημερινούς κυβερνώντες... Κάτι τέτοιο θα ήταν... ιεροσυλία απέναντι σ' ένα κόμμα και μια κυβέρνηση που μια ζωή - όπως είπε και ο Κ. Σημίτης - παλεύουν για την προκοπή του λαού, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Βέβαια, υπάρχουν και τα συνεχώς εντεινόμενα και πολλαπλασιαζόμενα λαϊκά προβλήματα. Υπάρχουν τα επίσημα στοιχεία - της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρακαλώ - τα οποία φανερώνουν πως μεγαλώνει συνεχώς το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών στην Ελλάδα. Υπάρχει ο «τρομονόμος», τα ΜΑΤ που κάνουν συχνά πυκνά επίδειξη δύναμης, τα δάση που καίγονται κλπ., κλπ.

Ε, τι να κάνουμε... Αν δεν υπήρχαν κι όλ' αυτά και τα πάντα πήγαιναν μέλι γάλα, δε θα υπήρχε ανάγκη και κυβέρνησης...